و
عشق بود ،
آن حس مغشوشی که در تاریکی
ناگاه محصورمان می کرد
و جذبمان می کرد...

#فروغ_فرخزاد

من هستم؛
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم.
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم.
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمی‌بینی.
من همیشه همینجام، کنارت.
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی،
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش،
تو تنها نیستی من کنارتم.


عصرتون دلربا

•
اون کسی که باعث میشه در تاریک ترین قسمت روحت احساس روشنایی کنی
کسیه که نباید هرگز از دستش بدی 🤍

♡

تمام کننده ترین جمله رو یلدا سیدی میگه که:
"و من دریافته‌ام...
وقتی کسی تو را دوست دارد،
نمی‌گذارد در تاریکی و رنج باقی بمانی."
‌

•
میخوام از زبون جبران خلیل جبران بهت بگم:
اینک تاریکی مرا در آغوش گرفت و اندوه بر من غلبه یافت
در هوا لبخند بزن تا زنده شوم
چقدر عشق بزرگ است و من چقدر کوچک هستم🫀

♡

احساس غریبی داشت، انگار روحش پژمرده و تاریک شده بود. چیزی فراتر از غمگین بودن.

تو واسه من مثل نوری‌ برای آدمی که از تاریکی میترسه .

دوره‌ی غمت هم تموم می‌شه عزیزم. با آدم‌های جدید آشنا می‌شی، کارهای جدید می‌کنی، تجربه‌های جدید برات پیش میان و مسیرت عوض می‌شه کم‌کم. دور می‌شی از غمت. دور می‌شی از تاریکی. بغلت می‌کنم و می‌گم "زیاد نگرانش نباش".

شب‌ از آن نیست
کہ تاریکی مطلـــق بہ شب است

شب از آنست
کہ بی روے تو جانم بہ لب است...


. .

و من دریافته‌ام وقتی کسی تو را دوست دارد،
«نمی‌گذارد در تاریکی و رنج باقی بمانی.»