امروز جهان تعطیل است
تو اما فکر می‌کنی
این یک جمعه ی  معمولی است
و تمام مردم دنیا با تو هم عقیده‌اند
حق با شماست
اتفاق مهمی نیفتاده است ..
من برای تو
دل‌تنگم
همین !

شبیه کسی که گمشده ای دارد
در خیابان های این شهر

شبیه کسی که پر شده از بغض های فرو خورده
خیس
زیر باران
شبیه کسی که تو را میخواهد و نداردت

دلتنگم ...

دلتنگم و خیال تو

پونه ای خشک است

در دستانم

که هر چه بیشتر خُردش می کنم

عطرش بیشتر زندگی را برمی دارد …

بر درت ناله بستم تا بیایی از همه دل گسستم تا بیایی


گل نرگس گدای راه تو ام سر راهت نشسته ام تا بیایی


آقام آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام آقام ای.....


دل تنگم بهونه تو داره کوچه گرد شبای انتظاره


آسمون چشای ابری من از غم تو بارون می‏باره


چی میشه در به روم نبندی آقا با بدیهام به من بخندی آقا


تو بگی می‏سوزم بگی می‏میرم هر جوری که می‏پسندی آقا


آقام آقام آقام آقام ای.....


غروب جمعه ها دلم می‏گیره به کمند فراق تو اسیره


دل حسرت کشیده ام آقاجون بی تو روزی هزار دفعه می‏میره


آقام آقام آقام آقام ای.....

خاک بر سر تمام این کلمات
اگر تو از میان تمامشان
نفهمی که من
دلتنگم . . .

از اینجا که هـستم
تا آنجا که تو هـستی
وجب بـه وجب دلتنگم . . .

"دلم یک دوست میخواهد
که اوقاتی که دلتنگم

بگوید خانه را ول کن
بگو من کی، کجا باشم؟"

سید سعید صاحب علم

خدایا...
بیاموز به من.....
که لحظه ها در گذرند....
بیاموز به من که هیچ حالتی پایدار نیست.....
که می گذرد....اگر در سختی ام...
اگر دلتنگم....
و در تمام این لحظه ها تو در کنار منی....
به من آگاهی بده تا پذیرا باشم هر لحظه ایی را که می گذرد....
و نشانم بده راه را....
تا سهم خود را به انجام برسانم....
از نیروی بی پایانت بی نصیبم مگذار ....
تا بپیمایم راههای دشوار زندگی را که با حضور تو ممکن میشود.....
نگرانی هایم را بدست تو می سپارم.....
و قدم میگذارم در راهی که تو میخوانی ام.....
و هرچه در این مسیر برایم مهیا کرده ای را با آغوش باز می پذیرم....
هر لحظه با یاد تو خواهد گذشت...
چه سخت و چه آسان...
چه تلخ و چه شیرین...
که با حضور تو همه لحظه هایم به عشق مبدل میشوند....

خدایا...
بیاموز به من.....
که لحظه ها در گذرند....
بیاموز به من که هیچ حالتی پایدار نیست.....
که می گذرد....اگر در سختی ام...
اگر دلتنگم....
و در تمام این لحظه ها تو در کنار منی....
به من آگاهی بده تا پذیرا باشم هر لحظه ایی را که می گذرد....
و نشانم بده راه را....
تا سهم خود را به انجام برسانم....
از نیروی بی پایانت بی نصیبم مگذار ....
تا بپیمایم راههای دشوار زندگی را که با حضور تو ممکن میشود.....
نگرانی هایم را بدست تو می سپارم.....
و قدم میگذارم در راهی که تو میخوانی ام.....
و هرچه در این مسیر برایم مهیا کرده ای را با آغوش باز می پذیرم....
هر لحظه با یاد تو خواهد گذشت...
چه سخت و چه آسان...
چه تلخ و چه شیرین...
که با حضور تو همه لحظه هایم به عشق مبدل میشوند....

گاهی می‌نشینیم به آدم ها فکر می‌کنیم
به آن ها که دیگر نداریمشان یا ندارندمان!
به آن هایی که زخم های بدی زدند و رفتند
یا آن هایی که زخم های بدی زدند و رفتیم ...
اما حالا که فکر می‌کنیم می‌بینیم آن قدرها هم بد نبوده اند، آن قدر ها هم رفتن لازم نبود ...
بعد دلتنگشان می‌شویم. از کجا معلوم ! شاید آن ها هم دلتنگمان می‌شوند ... اما خودمان درون خودمان می‌‌مانیم ... بدونِ اینکه بگوییم چقدر بودن همدیگر را می‌خواهیم ...

میدانی؟
رفتن تو هم همینجور است
رفتن من هم همینجور ...
زمان آدم ها را عاشقتر می‌کند ...