و تنها خداست که هر روز صبح
از نشان دادن خورشیدش ،
به آنها که اهل دیدن هم نیستند
هرگز خسته نمی شود ...

قلم را بردار و یک ورق بنویس
بنویس
به خدا که هیچ وقت من به این آدمها عادت نمی کنم
چرا که هست‌های مرا هم نیست می‌‌کنند
بنویس
نه بایدی برای من هست و نه نبایدی
نه فکر دیروزم و نه منتظر فردا
که هیچ کدامشان هیچ گلی‌ به سرم نمی زنند
بنویس
که هیچ وقت عاشق نمی شوم
که مرا برای تو گاهی و
تو را برای من گاهی
من شهر و کوچه و خیابان را
با ماه و ستاره و خورشیدش
به دست بهار و پاییز زمستان سپردم
که قبل از اینکه آمده باشند رفته اند
بنویس
تنهایی‌ من پنجره ایست
که همیشه غروب می‌‌کند و سرخ می‌‌شود و
از من خجالت می‌‌کشد....

...و تنها خداست که از نشان دادن خورشیدش هر روز صبح به آنها که اهل دیدن هم نیستند، هرگز خسته نمی شود!!!

تنها خداوند است

که از نشان دادن خورشیدش در هر روز صبح، هرگز خسته نمی شود.