سخن آخر: اگه کسی پیشتون از افسردگیش حرف زد، بغلش کنید، اگه اسلام دست و پاتون رو بسته، بگین متاسفم ولی ترو به ناموس زهرا بهش احساس گناه ندین. روانشناسی زرد سمه خالصه. نگین شادی یه انتخابه، بخند، بلند شو، ورزش کن.
‏نمیتونه! می‌فهمین؟ نمیتونه! کسی که پاش شکسته میتونه بدوعه؟

من‌همان‌گلِ‌آفتابگردانِ‌یخ‌زده‌ام،
درسرمایِ‌آفتاب...!

#زهرا_سعادتی

به گمانم جای خالیِ آدم‌ها زنده‌اند!
جان دارند، نفس می‌کشند، فریاد می‌زنند، مجادله می‌کنند
و آدم را از پای در می‌آورند.
آدم‌ها حتی ردپای مخصوص به خودشان را دارند - چیزی منحصر به‌فرد مثل اثر انگشتانشان که وقتی می‌روند با رد پای هیچکس دیگر پُر نمیشود.
حالا هرچه میخواهند بگویند کسی می‌آید که میتواند جای دیگری را پُر کند!
اصلا محال است جای کسی با دیگری پُر شود
خصوصا اگر آن جا "آغوش" باشد.

#زهرا_سرکارراه

شب‌ها را دوست‌تر دارم؛
می‌توانی در سکوت
چشم‌هایت را ببندی
و به تنها چیزی که حالت را بهتر می‌کند فکر کنی
بی دغدغه..
بی مزاحم..

#زهرا_سرکارراه

. .

شب‌گرد نامِ دیگرِ من است؛
شب‌ها آنقدر دور عکس‌هایت میگردم
تا بالاخره یک جایی
حوالیِ تو خوابم میبرد..

#زهرا_سرکارراه

. .

هر زنی حق داره گاهی به جانانش بگه میرم ..
نه واسه اینکه واقعا می خواد بره
واسه اینکه جانانش دستاش و بگیره
بغلش کنه و بگه کجا میری ؟
اومدنت تو زندگیم به اختیار خودت بود اما تا زنده ام حق نداری بری ، من نمیذارم بری
لازم باشه به زور نگهت میدارم !
این زور گفتن از اون حرفاست که به زن حس آرامش میده
اما من هرگز از رفتن نگفتم ، هرگز جرات گفتنشو نداشتم
میترسیدم به جای اینکه بشنوم : " یا بمان یا که نرو یا نگهت میدارم "
تلخ ترین جمله ها رو بشنوم
می ترسیدم بشنوم : هر جور راحتی ،
یا بشنوم باشه خدا نگهدار مراقب خودت باش .
گاهی ترس از تلخی ها
اشتیاق بعضی چیزای شیرینو از آدم می گیره .

زهرا مسیحا

پر از آغوش تو باشم
و جهان سیر بخوابد

#زهرا_سرکارراه

- زهراااا تقلب می رسونی امتحان زبان؟ .
آره ابجی
- مرسی جبران میکنم
بیا ابجی - > این باته حل سواله سوال بفرست جوابشو بگیر .

عاشق شدیم
گفتند صدایش را در نیاورید؛
پناه بردیم به شب
خواب راهِ آخرمان بود..

#زهرا_سرکارراه


. .

تلخ‌ترین نوع از دست دادن، مربوط به کسانی‌ست که هیچوقت بدستشان نیاورده بودیم، هیچوقت نداشتیمشان، هیچوقت هیچ خاطره‌ای از آن‌ها بیاد نداریم اما تا دلتان بخواهد بارها روبه‌رویمان تجسمشان کرده و از اتفاقات روزمره سخن گفته‌ایم، با هم بحث کرده‌ایم و گاهی میان همین آرزوی محال، به آغوششان پناه برده‌ایم.

کسانی که هیچ‌گاه وقتشان را برایمان خالی نکرده‌اند اما تمام زندگی‌مان پر از آن‌هاست.
آنانی که می‌دانیم دوست‌مان ندارند اما ما را جایی میان مشغله‌هایشان کنار گذاشته‌اند تا غروب جمعه‌ای، عصر دلگیری یا در یک هوای ابریِ نابهنگام کسی را داشته باشند که وقتشان را پر کند .

تنهایی‌مان را کتمان می‌کنیم بی‌آنکه خاطرمان باشد زمان، برای هیچکس از حرکت باز نمی‌ایستد. - ما یک روز پشت همین نقش‌هایی که برای خودمان بازی می‌کنیم غافلگیرانه پیر می‌شویم.

#زهرا_مهدوی