به نظرم یکی از عاشقانه‌ترین حرف‌هایی که تا امروز بر زبان بشر جاری شده، همین تک سطر از گوته‌ست: من از زمانی که او دوستم داشت، در چشم خودم ارجمند می‌آیم!

بر نیمکتی چوبی نشسته ام
و به رفت و آمد آدم ها نگاه می کنم؛
مثل زنی که برای ادامه راه خستگی در می کند.
مثل پیرمردی که دوران کهنسالی اش را سپری می کند.
مثل کسی که می خواهد زمان را تلف کند.
مثل ...
هزارتا مثل ...
اما هیچکس نمی داند
در سطر اول این شعر
من چقدر منتظر آمدنت بوده ام

من بی تو...
یک واژه‌ی ساده بیش نیستم،
اما کنارت، همچون...
یک کتاب عاشقانه آرام میشود،
ورق بزن مرا...
که سطر به سطرم...
پر از « دوستت دارم » است...
☞ .

عاشق که باشی
سطر به سطر کتاب درسی‌ات،
میشه شعر عاشقانه!

و تو چون مصرعِ شعرے زیبا، سطر برجسته اے از زندگے من هستی.
• حمیدمصدق

همیشه آخرین سطر برایش می‌‌نوشتم
" روزی بیا که برایِ آمدن دیر نشده باشد "
می‌ نوشتـم
" روزی بیا که هنوز دوستت داشته باشم ، که هنوز دوستم داشته باشی‌ "
می‌ نوشتم
در نبودنت به تمام ذرات زندگی‌ کافر شده ام
جز ایمانِ به بازگشتِ تو
امروز برایِ شما می‌‌نویسم
یقـینا آمده است
ولی‌ روزی که من از هراس دیوار ها
خانه را که نه
خودم را ترک کـرده بودم

#نـیکی_فیروزکوهـی

همیشه آخرین سطر برایش می‌‌نوشتم
" روزی بیا که برایِ آمدن دیر نشده باشد "
می‌ نوشتم
" روزی بیا که هنوز دوستت داشته باشم ، که هنوز دوستم داشته باشی‌ "
می‌ نوشتم
در نبودنت به تمام ذرات زندگی‌ کافر شده ام
جز ایمانِ به بازگشتِ تو
امروز برایِ شما می‌‌نویسم
یقینا آمده است
ولی‌ روزی که من از هراس دیوار ها
خانه را که نه
خودم را ترک کرده بودم

واژه ی عجیبیست....
"لیاقت" را میگویم
گاهی من ندارم
گاهی تو نداری
و گاهی نایاب میشود لابلایِ تمامِ آدمهای شهر...
گاهی در اوجِ خوشی،
آنجا که زمین و آسمان هم برایمان میرقصند
آنجا که ستاره ها به یُمنِ خوش بودنمان،
چشمک میزنند
پشتِ پا میزنیم به خوشبختی مان...
تمامِ تلاشمان را میکنیم،
تا بی لیاقتیمان را ثابت کنیم به زمین و زمان
که ما ظرفیتمان همین است
که ما یک عُمر میدویم به سمتِ خوشبختی،
اما همین که سراغمان آمد،
پشتمان را میکنیم و محلش نمیگذاریم
محلش نمیگذاریم تا سالها بعد،
از لابلای دفترِ خاطراتمان بیرون بیاوریمش و
سطر سطر آن روزها را،
با یک ای کاش شروع میکنیم
ای کاش عاقل بودم
ای کاش عاقل بودم
همیشه نداشتنِ لیاقت،
سهمِ آدمهای اطرافمان نیست،
گاهی خودمان،
میشویم نالایق ترین آدمِ روی زمین...
همان جا که خوشبختی برایمان دست تکان میدهد و ما،
عینِ خیالمان نیست که نیست...

به نظرم یکی از عاشقانه‌ترین حرف‌هایی که تا امروز بر زبان بشر جاری شده، همین تک‌سطر از گوته‌س:
من از زمانی که او دوستم دارد، در چشم خودم ارجمند می‌آیم!

Every morning, our eyelids turn a new chapter of life, and the first line reads: “God is always with us.”

هر صبح پلکهایت فصل جدیدی از زندگی را ورق میزند، سطر اول همیشه این است : « خدا همیشه با ماست »
پس بخوانش با لبخند...
. ⃟.