[بوسیدن با صدایِ فرود آمدنِ قطراتِ باران بر سقفِ ماشین، در پناهِ شیشه‌هایِ بخار گرفته.]

باران که شدی مپرس این خانه ی کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه یکی ست
باران که شدی پیاله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکی ست
“این شعر نسبت داده شده به حضرت مولانا و در واقع از جناب مهدی مختار زاده است"


. .

همسفرِ درست، اونیه که بهت خودباوری می‌ده تا سقف آرزوهات رو واقع‌بینانه بالاتر ببری.

عاشق شدن اینجوریه که دراز میکشی به سقف نگاه میکنی، به اون فکر میکنی، به سقف میخندی :)

شاعر میگه که :خوشبخت اگر خار بکارد از بخت خوشش لاله وریحان بدر آید ،بدبخت اگر مسجدی از آینه سازد یا سقف فرو ریزد یا قبله کج آید...
حکایت خیلیاست

•
‏متأسفانه از سقف آرزوهای ما خاکستر سیگار می‌ریزه :)🩶

「♡」

هیچ گلادیاتوری وسط میدون جنگ غُر نمیزنه... فقط میجنگه. یا میبره یا میبازه ولی غر نمیزنه.

غر زدن فقط روحیه‌تون رو تضعیف میکنه و مانع میشه که بتونید از حداکثر تمرکز و توانایی‌هاتون استفاده کنید.

از شما انسانی با سقف کوتاه و محدود میسازه... .


. .

𝕀 𝕨𝕚𝕤𝕙 𝕥𝕙𝕖𝕣𝕖 𝕨𝕖𝕣𝕖 𝕒 𝕝𝕠𝕥 𝕠𝕗 𝕥𝕙𝕚𝕟𝕘𝕤 𝕠𝕟 𝕥𝕙𝕖 𝕣𝕠𝕠𝕗 , 𝕤𝕦𝕔𝕙 𝕒𝕤 𝕪𝕠𝕦𝕣 𝕝𝕚𝕖𝕤 .⚆♫

کاش خیلی چیزا سقف داشت ، مثلا دروغاتون .✱▿

.࿐

‏عاشق شدن اینجوریه که دراز میکشی، به سقف نگاه می‌کنی، به اون فکر می‌کنی، به سقف میخندی.

من حتی به اون سقفیم که تو با اون چشای لنتیت بهش خیره میشی و میری تو فکر حسودیم میشه.