.آموزش صفر تا صد نویسندگی
.آموزش صفر تا صد عکاسی
.آموزش صفر تا صد میکاپ و کاشت ناخن
.آموزش صفر تا صد آواز و صدا سازی
.آموزش صفر تا صد پدیکور

واقعا از لحاظ روحی لازم دارم یکی و تو زندگیم داشته باشم زنگ بزنم با ذوق براش کارای روزانمو تعریف کنم اونم برام از کاراش بگه منم برای آیندش تشویقش کنم، کنارش باشم نمیدونم یه پیشرفت دوتایی، یه از صفر تا ۱۰۰، یه دیدی تونستیم؛ خودم تنهایی کل مسیرمو بلدم ولی تنهایی خوش نمیگذره:(

از صدات درآمد داشته باش!.
آموزش صفر تا صد تولیدپادکست و فن‌بیان :
< صداتو کاریزماتیک کن >

ولی من توی تموم این دنیا و آدماش
تنها کسی بودم که واقعا تورو می‌دید، درکت می‌کرد
حالتو می‌فهمید، حتی اگه چیزی نمی‌گفتی.
بعضی وقتا با خودم فکر می‌کنم
که چرا آدما با وجود اینکه می‌دونن که اون آدم
تنها کسیه که می‌تونه با صفر تا صدشون کنار بیاد
بازم دل‌زد‌ه‌ش میکنن، بازم اونو از خودشون می‌رونن.
یا شاید هم اینو نمی‌دونن!
تا زمانی که دیگه خیلی دیره
خیلی دیر.
که دیگه هیچ پُلی واسه برگشت نمونده.

یا میماند و تمامِ دنیای #تُ میشود،
یا میرود از تمام دنیا
برایت یک #تُ میماند..


#محسن_صفری

میدانی کجایش درد داشت؟
هیچکس از بیرون مرزها به ما
حمله نکرده بود
و ما هر روز کشته میدادیم

_مریم صفری

مهاجرت زیادی ترسناک نیست؟
از خانوادت و دوستات دور میشی
از چیزهایی که
خوشحالت میکنن دور میشی
میری جایی که بهش تعلق نداری
زندگیت رو از صفر شروع میکنی
کلی تلاش میکنی
که چی؟
که به یه زندگی نرمال
که حقت بوده
تو مملکت خودت داشته باشی
برسی و شاید
بازم انقدری خوشحال نباشی...

. .

چند وقتی ازش خبر نداشتم
دیدم یه طومار نوشته که نیستی و دوستیم یه طرفه بود و حیف منی که میخواستم عاشقت شم و..
احتمالا دنبال بحث بود برای دوباره صمیمی شدن!
ولی هرگز انتظار نداشت بعد این همه نوشتن در جوابش بگم " شما؟ " :)
خلاصه با آدم کاری نکنید که کلا صفر تا صدتونو بخواد فراموش کنه

انتظار نداشته باش برات قدم بردارم وقتی همیشه یجا ثابت وایستادی و قدم برنمیداری؛
مطمئن باش اگه یه‌ جا یه قدم برام برداشته باشی، منم ده قدم برات برداشتم‌.
اما یه اخلاقی دارم اونم اینه که اگه ببینم طرفم عادت کرده به پیش قدم شدنِ من، همونجا خودمو می‌کشم کنار بدون هیچ فکری؛
من آدمی‌ام که از آدمای زندگیم توقع دارم چونکه همیشه صدمو براشون میذارم و اونجا که ببینم طرف صفرشم برا من نمیذاره،
خط می‌خوره و تبدیل به آشناترین غریبه میشه. همون آدمی که یه روزی جزو مهمترینای زندگیم بود و دیگه جایی توی زندگیم برای خودش نداره.

‏هر چقدر که سنم بیشتر میشه، احساس پوچی و سرخوردگی توم بیشتر میشه؛ همش منتظرم زمان لذت بردن از زندگیم برسه ولی هرچی که میگذره کمتر و کمتر از زندگیم لذت میبرم، طوری که داره به صفر میل می‌کنه.