من به این قوم پر از رنگ و ریا شک دارم
به خدا گفتنشان وقت دعا شک دارم

از جفایی که به این مردم بیچاره کنند
به مسلمانی شان هم به خدا شک دارم

در پی قبله نما هر طرفی سجده کنند
به درستی همان قبله نما شک دارم

آنچنان بوی ریا درهمه چا پیچیده
به نسیم خنک باد صبا شک دارم

هر چه درد است و بلا بر سر ما آمده است
من به این قصه تقدیر و قضا شک دارم

آنقدر ثانیه‌ها سخت به ما می گذرد
که به چرخیدن این عقربه‌ها شک دارم

جای من قعر جهنم شده در مذهبشان
چون به هرمسئله‌ی بی چون و چرا شک دارم

چیزی شبیه به ریسمان مرگ را از حلقومش بیرون میکشید؛

به قومی مبتلا شدیم که فکر می کنند
خدا جز آن ها کس دیگری را
هدایت نکرده است.

. .

. کپشنِ خاص .

- هر بار 
که ‌ترانه ای ‌برایت سرودم 
قومم‌ بر من تاختند!
که چرا برایِ میهن شعری نمی‌سرایی؟
 و آیا زن چیزی‌ به جز‌ وطن است...؟!


#نزار_قبانی

در « رفاه خلق» قومی تا ثریا رفته اند

ما فقط هو هو کنان بر گرد خود چرخیده ایم

#بابک_عارفی

هر بار ...
که ‌ترانه ای ‌برایت سرودم
قومم‌ بر من تاختند !
که چرا برای میهن شعری نمی‌سرایی ؟
و آیا زن چیزی‌ به جز‌ وطن است ...؟

#نزار_قبانی

ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﮒ ﻣﺼﻄﻔﯽ می گرﯾﺪ.
ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺠﺘﺒﻰ می گرﯾﺪ.

ﺩﺭ #ﻣﺸﻬﺪ ﺩﻝ ﭼﻪ ﻛﺮﺑﻼ‌ﯾﻰ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ.
ﻗﻮﻣﻰ ﺑﻪ #ﺷﻬﺎﺩﺕ_ﺭﺿﺎ می گرﯾﺪ.

صیادان، ماهی را یڪ بار نمی ڪَشَند.
چنگال در حلقوم چون رفته باشد،
پاره ای می ڪَشَند تا خونش می رود
سست و ضعیف می گردد. بازش رها می ڪنند.
و همچنین باز می ڪَشَند تا به ڪلی ضعیف شود.
چنگال عشق نیز چون در ڪام آدمی می افتد،
حق تعالی او را بتدریج می ڪَشَد ڪه آن قوت ها و خوی های باطل ڪه در اوست،
پاره پاره از او برود ڪه:
اِنِّ اللّهَ یَقبض وَ یَبسُطُ!

"فیه ما فیه
مولانا"

به نیمه ی پُرِ لیوان بچسب لوط ،
که قوم اَت
هرآنچه داشته باشد
حرامزاده ندارد ...

صیادان، ماهی را یڪ بار نمی ڪَشَند.
چنگال در حلقوم چون رفته باشد،
پاره ای می ڪَشَند تا خونش می رود
سست و ضعیف می گردد. بازش رها می ڪنند.
و همچنین باز می ڪَشَند تا به ڪلی ضعیف شود.
چنگال عشق نیز چون در ڪام آدمی می افتد،
حق تعالی او را بتدریج می ڪَشَد ڪه آن قوت ها و خوی های باطل ڪه در اوست،
پاره پاره از او برود ڪه:
اِنِّ اللّهَ یَقبِض وَ یَبسُطُ!

"فیه ما فیه
مولانا"