مهم ترين اتفاقاتِ زندگى هم
به وقتش اگر اتفاق نيفتد
مزه اش را از دست ميدهد!
مثلاً همين من "تو" را
درست در همين لحظه
در همين حال
در همين فصل
كنارِ همين روزهاى كسل كننده ام ميخواهم
مى دانى؛
آمدنت
سالها بعد هم اگر برايم رخ دهد،
نه اينكه آن روزها دوستت نداشته باشم ، نه
ولى قبول كن،
انتظار زيادش آدم را خسته ميكند...
من از احساسى كه حيف ميشود اين روز ها حرف ميزنم
از دوست داشتنى كه بايد كنارِ گوش ت زمزمه كنم و كيفى كه از ديدن صورتت وقتى با شنيدنش سرخ ميشود
من نبودنت را هر روز
مثل يك بغض مى خورم و
ميترسم از هضم نبودنت
گلايه اى نيست،
اما بايد بدانى،
اينقدر دست نيافتنى بودنت
دارد مجابم ميكند به دست كشيدن از
دوست داشتنى كه پر است از نداشتنت!

یک کلبه ی خراب و کمی پنجـره
یک ذره آفتاب و کمی پنجـره

ای کاش جای این همه دیوار و سنگ
آیینه بود و آب و کمی پنجـره

در این سیاه چال سراسر سوال
چشم و دلی مجاب و کمی پنجره

بویی ز نان و گل به همه می رسید
با برگی از کتاب و کمی پنجـره

موسیقی سکوت شب و بوی سیب
یک قطعه شعر ناب و کمی پنجـره

پاسخ بده ! سکوت مجابم نمی کند
حس می کنم که هیچ حسابم نمی کند

در اولین نگاه به خود مژده داده ام -
این چشم، تا همیشه جوابم نمی کند

گفتم که شاعرانه به او فکر می کنم
گفتم بسازدم که خرابم نمی کند

حیفا که دلخوشی ست! ولی دلخوشم. - سکوت -
دلخوش به وعده های سرابم نمی کند

حرفم ولی نگفته نماند : سکوتِ تان
سرشارِ آن تغزلِ نابم نمی کند

پیری چه کرده با من و شعرم ! که همسرم
حتی نظر به جلدِ کتابم نمی کند ...

{ محمدعلی بهمنی }