خودت را ببر به یک کافه
و خودت را قهوه مهمان کن
و کمی با خودت باش
"خودی"  که همیشه
همراهت بود و ندیدیش

. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

نوشته‌های روی شن ها.
مهمان اولین موج دریا هستند

اما حکاکی‌های روی سنگ.
مهمان همیشگی تاریخند

مانند دوستان خوب
که حک شدگان روی قلبند.
و ماندگارانی ابدی

تقدیم به دوستان همیشگی ام .
سپاس از همراهی شما

.


غمت ناخوانده
مهمانی ست هر شب در سرای من
اگر یک شب
تووووو خود مهمان من باشی چه
خواهد شد


. .

.

امشب را مهمان لبهای من باش!
نمیبوسمت
اما میگویمت،
میگویم که دوستت دارم
و دوستم داشته باش
و همین...

#حمید_رها

‌‌‎‌‌‌‌‌‌

پس از من یاد یک انسان
همیشه با تو خواهد بود
غم یک روح سرگردان
همیشه با تو خواهد بود

اتاق پاک قلبت مال من
شاید نبود اما پس از من
یاد یک مهمان همیشه
با تو خواهد بود

گل سرخ عزیز من
به هر گلخانه ای باشی
بدان رویای یک گلدان
همیشه با تو خواهد بود

تو دستم را نوازش کرده بودی
بعد از این حتما
تب یک عشق بی پایان
همیشه با تو خواهد بود

#.....

نوشته‌های روی شن ها.
مهمان اولین موج دریا هستند

اما حکاکی‌های روی سنگ.
مهمان همیشگی تاریخند

مانند دوستان خوب
که حک شدگان روی قلبند.
و ماندگارانی ابدی

تقدیم به دوستان همیشگی ام .
سپاس از همراهی شما

می شود سخت ترین مساله آسان باشد
پشت هر کوچه ی بن بست خیابان باشد!
.
می شود حال بد ثانیه ها خوش باشد
شهر هم غرقِ همآغوشیِ باران باشد
.
گیرم این عشق که آتش زده بر زندگی ات
بعد جان کندنِ تو شکل گلستان باشد!
.
بعد یک عمر به ویرانه ی تو برگردد
تا درین شعر پر از حادثه مهمان باشد
.
گیرم این دفعه که برگشت، بماند...نرود!
گیرم از رفتنِ یک باره پشیمان باشد
.
فرض کن حسرتِ پاییز تو را درک کند
روز برگشتنِ او اوّلِ آبان باشد!
.
بی خیالِ غم هر روزه، چرا که دل من
مثل ریگی ست که در کفش تو پنهان باشد!

#امید_صباغ_نو

"روز برگشتنِ او اوّلِ #آبان باشد"

تو برایم نفسی ، جان و تنی ، دنیایی
دلخوشم سختی اگر هست تو هم اینجایی
خسته از مشغله هایم تو مرا مهمان کن
به نگاهی ، شعری ، حبه ی قندی ، چایی !

#مجید_احمدی

ابتهاج در توضیح واژه تاسیان میگه:

حالتی است که در اولین غروب پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست می‌دهد
هم‌چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
تاسیان می‌نامیم.
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی‌گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه