اونجا که جبران خلیل جبران میگه:
“برای همه مینویسیم که فقط یک نفر بخواند.”

‌‌
بیا
بنویسیم
روزگار
قاتلِ
امیده
ولی
ما
میدونیم
شب
تار
آخرش
سپیده
‌‌‌

. .

آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می‌گیرند و نیشش می‌زنند.
اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان
و بیدارمان نکند،
پس چرا می‌خوانمیش؟
که به قول تو حال‌مان خوش بشود؟
بدون کتاب هم که میشود خوشحال بود.
تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتابخانه، نیاز به کتابهایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک متاثرمان کند؛
مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم،
دور از همه‌ی آدمها،
مثل یک خودکشی.
کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده‌ی درونمان!


نامه به پدر
فرانتس کافکا

‏خیلی هامون از متعهد بودن فقط اینو بلدیم که تو بیو بنویسیمش...
‏:))))

بیاین یه جا بنویسیم:
یادمون نره اونی که رفت برنمیگرده
و اونی هم که برگشت دیگه مثل قبل نمیشه!

‌‍‌‍❥•♡ ♡•❥

که ما همچنان
می‌نویسیم
که ما همچنان
در اینجا مانده‌ایم
مثل درخت که مانده است
مثل گرسنگی
که اینجا مانده است
مثل سنگ‌ها که مانده‌اند
مثل درد که مانده است
مثل زخم
مثل شعر
مثل دوست داشتن
مثل پرنده
مثل فکر
مثل آرزوی آزادی
و مثل هر چیز که از ما نشانه‌ای دارد.


#محمد_مختاری

‌ ‌ ‌‌
یه جا بنویسیم یادمون نره
اونی که رفت برنمیگرده
و اونی که برگشت دیگه مثل قبل نمی‌شه .

گفتیم بنویسیم و "تمام شود"..
اما هیچ چیزی تمام شدنی نیست..
از آدم هایی بگیر که با رفتنشان
خاطره می شوند و کنجِ دلت می مانند
تا کسی که هنوز نیامده و خیالش کنجِ ذهنت جا خوش کرده و
آرام و قرارِ روزها و شب هایت را می گیرد!
فکر می کنم هیچ چیز تمام شدنی ای در دنیا
وجود ندارد،
ما فقط گاهی خیال می کنیم ؛
که فراموش کرده ایم..
که برایمان مهم نیست..
که "تمام شده است"!!

که ما همچنان
می‌نویسیم
که ما همچنان
در اینجا مانده‌ایم
مثل درخت که مانده است
مثل گرسنگی
که اینجا مانده است
مثل سنگ‌ها که مانده‌اند
مثل درد که مانده است
مثل زخم
مثل شعر
مثل دوست داشتن
مثل پرنده
مثل فکر
مثل آرزوی آزادی
و مثل هر چیز که از ما نشانه‌ای دارد.


#محمد_مختاری

زندگی مثل یک دیکته است

هی غلط مینویسیم، هی پاک میکنیم

دوباره مینویسیم، وباز پاک میکنیم

غافل از اینکه...

یک روز داد میزنند ورقه ها بالا



.. ..