لحظه‌هایی هم هست، که آدم دلش می‌خواهد کسی را طوری به آغوش بکشد که حتی استخوان‌هایش را هم حس کند.

یه وقتاهایی بعضی ها بی صدا اززندگیت میروند
بی خداحافظی...
باپای برهنه،روی نوک پا،پاورچین،پاورچین تامبادا صدای تق تق کفشهایشان آگاهت کندازرفتنشان
و این نهایت نامردیست!

می روند!؟
فدای سرت
می مانند!؟
خوش به حال لحظه هایشان
که با تو
ثبت می شود!(:

و کسی چه می داند !
در دل زنی که موهایش را می بافد ، به خودش میرسد
و دائما لبخند به لب دارد چه می گذرد ....!
در دل مردی که دائما سیگار به دست در کوچه پس کوچه ها قدم
می زند چه میگذرد ....!
این دنیا پر شده از آدم های غمگینی که تظاهر می کنند شادند...!
‌
.࿐

وقتی انسانی از درد
دیوانه می‌شود
دیگران دردش را نه؛
فقط دیوانگی‌هایش را می‌بینند.

. .

امیدی دارم که می‌آید و می‌رود، اما هرگز رهایش نمی‌کنم؛ هرگز با «خدانگهدار» بدرقه‌اش نمی‌کنم.

- محمود درویش

چقدر خوب است که میان این همه هیاهوی زندگی،
یکی باشد که تو را دیوانه وار دوست بدارد و تو را به زندگی دلبسته تر کند.
خنده هایش تو را دور کند از این هیاهو و تو برای عاشقانه زیستن او را بهانه کنی.
چقدر خوب است.️

. .

در ازدحام دنیا
اگر انسانی را یافتی
که تو را می‌فهمد رهایش نکن
چقدر آن‌ها که ما را نمی‌فهمند بی‌شمارند..

میروند فدای سرت، میمانند خوش بحال لحظهایشان، وقتی آدم از ذات و درستی خودش مطمئن باشه رفتن و موندن کسی بهش ضرر نمیزنه

.࿐

آرزوها را دوست ندارم.
دوست ندارم آرزویی داشته باشم!
دوست ندارم تمام زندگی‌ام معطلِ رسیدن شود!
آرزوها آدم را برده‌ی خود می‌کنند!
آرزو ، رهایی را می‌گیرد وُ انتظار می‌دهد!
چه مضحک! انتظار برای چه دقیقاً؟
شگفتی‌های زیستن برای ادامه دادن کافی نیست؟!
اصل، بر « نشدنِ» خواسته‌هاست!
اگر شد خوب است. زندگی‌اش می‌کنم! با تمامِ وجود !
اما نمی‌جنگم برای چیزی!
جنگ برای رسیدن و تصاحب خریت است!
زن، پول، مقام!
ندیده‌ام کسی را با داشته‌هایش دفن کنند!


.علی سلطانی