باشه مادوتا واسه هم دیگه خیلی تاکسیک بودیم،ولی اون وقتایی که بلند بلند به جوکای بین خودمون میخندیدیم چی؟ نیک نیمی که همدیگه رو باهاش صدا میزدیم چی؟ اون شبایی که از دست همه دنیا فقط به هم دیگه پناه میبردیم چی؟ وقتایی که میرقصیدیم چی؟ اونا ام همش دروغ بود؟

یک اردیبهشت امسال تاریخ می‌شه ۰۳/۰۲/۰۱
منکه می‌گم این یه شمارش معکوس برای شروع دوباره‌ست. برگرد از اول سلامت روان همدیگه رو نابود کنیم.

میدونی
حیفه
که
بعد
همدیگه
قلبامون
میوفته
دست
غریبه‌ها!

سپهر خدابنده یه جا گفت: «اگه بعد از دیدن تاریکی‌های همدیگه هنوز برای هم جذاب باشیم، اون‌موقع تازه می‌شه صحبت از دوست داشتن نسبتا واقعی کرد...»
امیدوارم کسی وارد زندگیت بشه که بعد از دیدن تاریکی‌هات، باز هم کنارت بمونه.️

اگه یه کم اشتباهات همدیگه رو تحمل می‌کردیم کمتر احساس تنهایی می‌کردیم :(

.Certified Copy

بیخیال دنیا، بیا همینجوری سخت همدیگه رو در آغوش بگیریم

‏رابطه‌هایی که مثل دوتا رفیق باهمید ولی درعین‌حال حریم شخصی و رفت‌وآمداتون مجزاست و تمامِ وقت و انرژیتون فقط صرفِ همدیگه نمیشه، بهترین نوع رابطه‌ست :))

تو رابطه دوست داشتن کافی نیست
مراقبت میخواد، نباید بزاری شبو با
ناراحتی یا با چشمای خیس بخوابه، نگو
قهر کنه فرداش خودش میاد آشتی میکنه
شاید آشتی کنه ولی همیشه یه گوشه
ذهنش میمونه و اذیتش میکنه، مراقب
حالِ همدیگه باشید تا برایِ هم بمونید.

از همدیگه حمایت کنیم، کلمات خوب به هم بگیم، حتی کوچیک‌ترین خوبی که توی یکی می‌بینیم بهش بگیم، رو خوبیا زوم کنیم، ما برای ادامه زندگی با وجود این شرایط سخت به روحیه گرفتن از همدیگه نیاز داریم :)

‏لطفا یه جوری تو خیابون دستاتونو محکم بگیرید بهم که انگار هر لحظه ممکنه گم کنید همدیگه رو🤍.