باشه مادوتا واسه هم دیگه خیلی تاکسیک بودیم،ولی اون وقتایی که بلند بلند به جوکای بین خودمون میخندیدیم چی؟ نیک نیمی که همدیگه رو باهاش صدا میزدیم چی؟ اون شبایی که از دست همه دنیا فقط به هم دیگه پناه میبردیم چی؟ وقتایی که میرقصیدیم چی؟ اونا ام همش دروغ بود؟

از خدا که پنهون نیست
ولی تا میتونید از بنده هاش پنهون کنید

عشق هم چیز جالبیه.
سخته یکم، ولی جالبه.
مثلاً تو یکسری کارهای یکسان رو با یه عده انجام می‌دی.
غذا می‌خوری،سفر می‌ری،حرف می‌زنی،می‌خوابی،بیدار می‌شی،می‌خندی.
اما باز تهش می‌بینی که نه، همه‌ی این‌ها فقط با همون یه نفر بهت می‌چسبه.
فعل همونه، اما با دیگری انگار انجام‌پذیر نیست.

اتفاقا به مو رسید، اتفاقا پاره هم شد
ولی دوباره گره ش زدیم و ادامه دادیم
چون مجبور بودیم ....

کسایی که زخمی‌ان ولی زخم نمی‌زنن
همون احسن الخالقینن.

. .

•
اونجا که شهریار میگه:
"بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم
ولی چون بهاران میرسد با من خزانی میکند

♡

میگن هیچوقت نمیدونی چی داری تا وقتی که از دستش بدی ولی من فکر میکنم همه میدونن چی دارن،فقط فکر میکنن هیچوقت از دستش نمیدن.
‌

شما از کی متوجه شدید که آینده‌تون نابود شده؟ من خودم از خیلی وقت پیش فهمیده بودم ولی ۳/۲/۱ مطمئن شدم.

یوقتایی آدم ته دلش غصه میخوره چون میخواد به طرف بگه ببین نکن، دوست داشتنم داره تموم میشه‌ها، ببین توروخدا اینجوری نکن، دارم میرما، ولی نمیتونه.

اینکه آدمارو بعد از اشتباهشون ببخشی، نشونه بزرگ بودنته. ولی اینکه بعد بخشیدنشون بهشون دوباره اعتماد کنی نشونه احمق بودنته.