این روزها دائماً یاد این نامه‌ی فروغ فرخزاد به پرویز شاپور میفتم که می‌گفت:

‏«گاهی‌ اوقات از خودم می‌پرسم که برای چه زنده‌ام.
زندگی وقتی خالی از عشق و نوازش بود، وقتی چشم‌های مردی با محبّتی سرشار پیوسته نگران انسان نبود، وقتی انسان احساس کرد که تنهاست به چه درد می‌خورد؟»

از میان خوشبختی‌های در دسترس،
فقط تو مانده‌ای و فقط تو را می‌توان دوست داشت
و به دوست داشتنِ تو فقط می‌توان امید داشت.
با تو می‌توان حرف زد و قهوه نوشید و کتاب خواند و قدم زد و فراموش کرد حسرت دیروز و اندوه فردا را
از میان تمام خوشبختی‌های در دسترس، از تو نمی‌توان ساده عبور کرد.
از تو، از صدای تو، چشم‌های تو، لبخندهای تو 🤍

. .

می گفت :
واستون آرزو میکنم که
عاشقِ چشم‌هایی نشید که به همه چشم داره :)

نوشت:
شما غم چشم‌های مرا دیدید، و برخلاف دیگران
که زخم تازه‌ای به من زدند، مرهم شدید.

•
من عاشق همه‌چیت بودم
شاید زیاده‌روی بود ولی چطور می‌تونستم اون لبخند اون خندیدن اون چشم‌ها اون شوخ طبعی اون احساسات رو دوست نداشته باشم؟
چطور می‌تونستم دوست نداشته باشم۸ وقتی که تو همه‌ی اون چیزی بودی که تو زندگیم آرزوشو داشتم :).

♡

یه جا یه تعریف قشنگی از اشک خوندم که می‌گفت:
"و اشک تاوانی است که چشم‌ها، باید بابت درست ندیدن بپردازند.

‌
.⃟.️••‌Oᑌᖇ ᗴYᗴՏ ᗩᖇᗴ ᗩ ᗯIᑎᗪOᗯ TᕼᗩT OᑭᗴᑎՏ TO Oᑌᖇ ՏOᑌᒪ....

چشم‌های ما، پنجره‌ای هستن که به روحمون باز میشن!

"تو از چشم‌هایِ من سرریز می‌شوی.."
"می‌گویم: تو قشنگی، خیلی قشنگی. چشم‌هات مثل یک دشتِ ناشناس که مرد شب مهتاب به آن رسیده باشد. مرد دوست دارد که به آن زُل بزند و تویِ سیاهی‌اش دنبال رد چشمه‌ای، یا پریدنِ «پری شاهرخ»یی بگردد تا سپیده‌ی سحر.
از این چشم‌ها، مرد هیچ‌وقت خسته نمی‌شود. فهمیدن دارند، ستاره دارند.."
‌
#شهریار_مندنی‌پور


. .

"أنا القلیلُ الذی کثرته"
همه جا
به چشمِ دیگران
رویِ خوبم را نشان دادی ُ
بزرگم کردی ...
اگرچه کَم بودم ُ
سراپا گناه!.

#ابوحمزه‌ثمالی

تنها موهبتی که ۳۸ سالگی واسم داشته اینه که وقتی میرم دیت تو ده دقیقه‌ی اول تشخیص میدم رابطه‌ای شکل میگیره یا نه. شاید بپرسین چطوری؟ که باید بگم از حالت چشم‌ها. چشم‌ها نمیتونن دروغ بگن.