علم روانشناسی ثابت کرده :
وقتی دَست کسی که دوستش دارید رو میگیرید
از دردُ نگرانیتون کاسته میشه
پس تا میتونید ؛
دستای همو مُحکم بگیرید

. .

لحظه‌هایی هم هست، که آدم دلش می‌خواهد کسی را طوری به آغوش بکشد که حتی استخوان‌هایش را هم حس کند.

عباس معروفی در تعریف از عشق دو طرفه خیلی قشنگ میگه: گاهی با دویدن به سمت کسی نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت، پس با کسی بمان که نصف راه را به سمتت دویده است

دوستان من واقعا به یه نتیجه ی رسیدم:
این‌طوریه که شما هر چه پاچه‌پاره‌تر باشی، همه عالم و آدم بیشتر حواسشون هست که همه چیز بر وفق مرادت باشه و کسی ناراحتت نکنه.
اما اگه کمی روادار باشی و سعی کنی شرایط بقیه رو درک کنی و ناراحتیت رو کمتر بروز بدی، راحت‌تر نادیده گرفته می‌شی...

از آن آدم‌هایی بود که به شکل خاص و متفاوتی محبت می‌کرد و اهمیت می‌‌داد، مثلا هنگام صحبت با کسی یکهو دست‌هایم را می‌گرفت و با فشار آرامی دوست داشتنش را ابراز می‌کرد.

•
اون کسی که باعث میشه در تاریک ترین قسمت روحت احساس روشنایی کنی
کسیه که نباید هرگز از دستش بدی 🤍

♡

اگر مشکلی هست ، حرف بزنید
اگر سوالی هست ، بپرسید
اگر ناراحتید ،اعلام کنید
اگر هر چیزی هست در موردش صحبت کنید
کسی نمیتونه حدس بزنه که تو مغز شما چی میگذره !.

تغییر ممکن است سخت باشد،
اما تا به حال نشنیده‌ایم کسی بگوید که ارزشش را نداشت!

می‌پرسی: از کجا بدانم دوستش دارم؟
می‌گویم: زمانی که از عشق سخن می‌گویند،
او تنها کسی است که یادش می‌کنی.

«ان تدفن الحب فی قلبک افضل من أن تعطیه لمن لا یستحق.»
‏این‌که عشق را در قلبت دفن کنی، بهتر از آن است که تقدیمش کنی به کسی که لیاقتش را ندارد.

. .