اگر برخلافِ قول هایش پایت نماند
روی خودت ایراد نگذار...!
نگو اگر زیباتر میبودم می ماند!
اگر لاغرتر و یا چاق تر میبودم می ماند!
اگر فلان اگر بهمان میبودم شاید می ماند!
آدمی که پای رفتن داشته باشد
نه تنها تو را ترک میکند
بلکه با آدم های بعد از تو هم نمی ماند...
حتی اگر هرچقدر زیباتر باشند
هرچقدر خوش اندام تر

همه ما دست کم یک بار در زندگی برای حفظ چاقویی که ما رو زخمی میکرد خیلی تلاش کردیم.

دیگه نتونستم باهاش حرف بزنم، هر واژه‌ام از تیزی چاقو برنده‌تر بود و آدمی که روبروم بود از جونم برام عزیزتر.

کاش دنیا یجور دیگه بود، کاش پیتزا آدم رو چاق نمیکرد، کاش عصر جمعه دلگیر نبود، کاش بیمارستان‌ها جز برای زایمان بیماری نداشتند، کاش علاقه به زجر منتهی نمیشد و تو همانطور که گفته بودی مرا دوست داری کاش واقعا داشتی.

. .

خیلی زخمارو نادیده گرفتم فقط بخاطر اینکه چاقو دست اونایی بود که دوستشون داشتم .

خودافشایی واقعا چیز عجیبیه عمیق‌ترین زخم‌هات رو به یکی نشون میدی، بهش میگی ببین، تو از الان قدرتش رو داری چاقوت رو تو قلبم فرو کنی، ولی تو بوسش کن خوب شه.

کاش دنیا طور دیگری بود عزیز من، کاش پیتزا آدم رو چاق نمیکرد، کاش عصر جمعه دلگیر نبود، کاش بیمارستان‌ها جز برای زایمان بیماری نداشتند، کاش علاقه به زجر منتهی نمیشد و تو همانطور که گفته بودی مرا دوست داری کاش واقعا داشتی.

عزیزم… کدوم دشمن؟
اصلاً دشمنی وجود نداره،
دشمن که نقطه‌ضعفاتو بلد نیست…
دشمن که صدات رو وقتی می‌لرزه، نمی‌شناسه…
چاقوها همیشه پشت لبخند رفیقا قایم می‌شن.
اون‌قدری که از “دوست” ضربه خوردیم،
دشمن فقط یه شوخیه ترسناک بود…

خوش‌ شانس‌های جهان سه دسته‌اند:
دسته اول: هر چی می‌خورن چاق نمی‌شن.
دسته دوم: تا سرشون رو می‌ذارن رو بالش می‌خوابن.
دسته سوم: قیافشون کمتر از سنشونه.

این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.