تو خانواده بهت یاد میدن که سازگاری و انعطاف بیش از حد، احترام و درک آدما یه ارزش خیلی مهمه
بعد بزرگ میشی میای تو اجتماع میبینی که اولین چیزی که باید یاد میگرفتی اینه که حقوق تو چیه این وسط؟
مرزهای تو چیه و چرا مهمه که پای مرزهات بمونی.

You'll never be criticized by someone who is doing more than you.
You'll always be criticized by someone doing less.
Remember that.


تو هیچ‌وقت توسط کسی که بیشتر از تو تلاش می‌کنه مورد انتقاد قرار نمی‌گیری.
همیشه توسط کسی قضاوت و نقد می‌شی که داره کمتر از تو از خودش مایه می‌ذاره.
اینو یادت بمونه :))

آروم‌تر زندگی کن.
نه قراره همه‌چیز همین امروز درست شه،
نه قراره همه‌کس تورو بفهمه.
یه‌کم خودتو بگیر بغل،
بگو: "قراره خوب بشی، فقط صبور بمون..."

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

اگه قهر کرد، نذارید زیاد قهر بمونه
اگه ناراحت شد، نذارید زیاد ناراحت
بمونه، اگه یکم دور شد، نذارید زیاد
دور بشه، فاصله خسته میکنه،
ترد میکنه، عوض میکنه، بی‌حوصله
میکنه و یه آدم جدید میسازه.

ما با گذشت زمان بزرگ نمی‌شیم بلکه به واسطه اشک‌ها و تعداد دفعاتی که قلبمون می‌شکنه بزرگ شدن رو تجربه می‌کنیم.

اینطور نیست که همه درک کنن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه برات گوش شنوا باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه بیان اون سوالات ساده‌ای که منتظرشون بودی رو ازت بپرسن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه همونجوری که بودن، بمونن؛ و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه‌ی چشم انتظاری‌ها برات ثمر داشته باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که هروقت دست دراز کردی، کسی باشه که دستتو بگیره، و این؛ اشکالی نداره.

‏دو تا درس از ۱۴۰۳ گرفتم که شاید به کار شما هم بیاد.

اول اینکه بهتره به موقع از چیزی که کار نمی‌کنه درست خارج بشید ( شغل، رابطه، باشگاه ) تا اینکه اینقدر بمونید و امیدوار باشید تا بپوسید.

دوم اینکه تغییر آدما رو بپذیرید، هم بد شدن هم خوب شدن، با یه تصور قدیمی باقی نمونید.

شبا خوابت میاد اما دوست داری بیدار بمونی چون روزت رو محبور به انجام کارهایی بودی که دوست نداشتی.

سخته با خاطراتی که از ناخودآگاهت کشیده میشه بیرون سر پا بمونی و تصمیم‌های درست بگیری.