باشه مادوتا واسه هم دیگه خیلی تاکسیک بودیم،ولی اون وقتایی که بلند بلند به جوکای بین خودمون میخندیدیم چی؟ نیک نیمی که همدیگه رو باهاش صدا میزدیم چی؟ اون شبایی که از دست همه دنیا فقط به هم دیگه پناه میبردیم چی؟ وقتایی که میرقصیدیم چی؟ اونا ام همش دروغ بود؟

برای هممون لازمه که اون نقطه دنج وآرومو  برای خودمون بسازیم ....

واقعا دیگه میترسم؛ از آینده خودم میترسم؛ از اینکه چطوری قراره زندگی کنم میترسم؛ این قیمتِ دلار فقط یه عدد نیست؛ این نشون میده که روز به روز چقدر از آرزوهامون بدونِ اینکه خودمون کارِ اشتباهی کنیم؛ داریم دور میشیم.

خدایا ما رو از شر دوستانمون حفظ کن؛
خودمون از پس دشمنانمون برمیاییم!

کاش میشد آدما قبل اینکه قضاوت کنن و برچسب بزنن بهمون، صاف بیان از خودمون درمورد اون موضوع بپرسن. اینجوری هم خودشون به واقعیت پی میبرن و هم مارو ناراحت نمیکنن.

‏هرکسی پتانسیل اینو داره که
یه روزی از درد دلامون یه اسلحه بسازه
و به خودمون شلیک کنه

.࿐

بعضی وقتا چیزی که نمیتونیم تغییرش بدیم در نهایت باعث تغییر خودمون میشه

.࿐

از لحاظ روانشناسی ما این وظیفه رو نداریم که:

۱. همه‌ی آدم‌ها رو نجات بدیم یا بهشون کمک کنیم.
۲. کاری کنیم که همه تو هر شرایطی از ما خوششون بیاد.
۳. همه‌ی کارها رو خودمون به دوش بکشیم.
۴. همه رو راضی نگه داریم.
۵. همیشه همه‌چیز رو به تنهایی تو خودمون نگه داریم.
بلکه وظیفه‌ی ما اینه که...
۱. به همه محبت کنیم.
۲. خود واقعیمون باشیم.
۳. بیشتر از بقیه روی خودمون تمرکز کنیم.
۴. عقاید و نظرات خودمون رو داشته باشیم.
۵. گهگاهی یه وقفه به خودمون بدیم و نفس عمیق بکشیم .

ما تمام خودمون رو به دست فراموشی سپردیم

.࿐

دلسوزی برای خودت فقط تو رو ضعیف می‌کنه.
«همینه که هست» عبارت خوبیه. موقع صحبت با خودمون تمرینش کنیم.

.࿐