اگه بخوام از تجربه شخصیم واستون بگم:

هرجا رقیب دیدین رقابت کنید باهاش
هرجا دشمن دیدین مبارزه کنید باهاش
اما هر جا آدم حسود دیدین، فقط فرار کنید!

آدمای حسود لزوما چیزی که تو داری رو نمیخوان
اونا فقط میخوان تو اونو نداشته باشی...

رفتار دیگران با تو، بازتابی از «مشکلاتِ درونی» اون‌هاست نه شخصیت تو. وقتی که به این درک برسی، دیگه دنبال اثبات خودت نیستی، آگاه میشی و آروم، و از آدم‌ها نه با خشم بلکه با یه «فهمیدمِ» واقعی فاصله می‌گیری.


. .

دیگه هیچوقت از استانداردهام کوتاه نمیام، قیافه مهمه، اخلاق مهمه، شعور و شخصیت مهمه، تحصیلات مهمه، خانواده مهمه، درآمد مهمه، شغل مهمه.

ولی جدی تا جوونید تجربه کنید
تو ۳۰ سالگی از مسیج هیچ شخصی ذوق نخواهید کرد..

سکوت من واسه شخصیت خودمه، وگرنه نه شما زرنگی، نه من بی‌خبر.

تو منو یطوری فراموش کردی که انگار من ناهار هفته پیشت بودم، یکی از همکلاسی‌های کلاس اولت که باهاش زیاد حرف نمیزدی، مثل یه اسم شخصیت تو سریالی که چند سال پیش دیدی، تو من رو خیلی راحت فراموش کردی.

You seriously have no idea what people are dealing with in their personal life. So just be nice, it's that simple.

واقعا تو نمیدونی که مردم تو زندگی شخصیشون با چه چیزی سر و کله میزنن.
پس فقط باهاشون خوب باش،
به همین سادگی .

𝐒𝐥𝐨𝐰 𝐬𝐮𝐜𝐜𝐞𝐬𝐬 𝐛𝐮𝐢𝐥𝐝𝐬 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐚𝐜𝐭𝐞𝐫
𝐅𝐚𝐬𝐭 𝐬𝐮𝐜𝐜𝐞𝐬𝐬 𝐛𝐮𝐢𝐥𝐝𝐬 𝐞𝐠𝐨

پیشرفت تدریجی شخصیت می‌سازه پیشرفت ناگهانی هم غرور 🤍

و احتمالا سقوط هر شخصی، با دوست‌داشتنِ کسی آغاز می‌شود.

هر چه که می‌گذرد از دنیا ناراضی‌تر می‌شوم و هر روز باورم در مورد بی‌ثباتی شخصیت همه آدم‌ها بیشتر می‌شود.

غرور و تعصب - جین آستین


. .