‏نمیدونم چطوری بگم اما انگار دارم هدر میرم، خودم، عمرم، جوونیم، انرژیم، استعدادم، احساساتم، ذوقم، تلاشم و کلا همه وجودم داره هدر میره، ناراحتم.

‏یه روزی تو زندگی هرکس یه نفر میره که بعد از رفتنش بقیه رفتنها رو خیلی راحتتر میشه تحمل کرد؛
به قول رشیدی سمرقندی:
چون بی تو گذشت، بگذرد بی دگران...

‏تو نمیدونی وقتی یه روز مزخرف رو گذروندم و آخرش خسته میام سراغ گوشیم و یه نوتیف پیام یا زنگ از تو میبینم چطوری همش شسته میشه میره میدونی؟

من نمیخوام قوی و جنگجو باشم، من میخوام سرم رو بزارم روی پای یکی و به هیچی فکر نکنم جز دستی که میره لای موهام.

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توی من از بین میره، یه بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی که عوارض داری ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

شاید تو یادت بره چی گفتی ولی من یادم نمیره چی شنیدم.

آدمیزاد واقعا مثل گیاه میمونه،
محیط اطرافش که خوب نباشه پژمرده میشه، میپوسه و از بین میره...
بعضی وقتها باید جابجاش کنی، محیطش رو تغییر بدی تا بتونه دوباره جون بگیره

هیچوقت یادم نمیره چجوری دوست داشتنمو حروم کردی.

𝑶𝒏𝒄𝒆 𝒂 𝒘𝒐𝒎𝒂𝒏 𝒓𝒆𝒂𝒍𝒊𝒛𝒆𝒔 𝒕𝒉𝒆 𝒑𝒐𝒘𝒆𝒓 𝒐𝒇 𝒉𝒆𝒓 𝒐𝒘𝒏 𝒎𝒂𝒈𝒏𝒆𝒕𝒊𝒔𝒎.𝑺𝒉𝒆 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒏𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒄𝒉𝒂𝒔𝒆 𝒂𝒏𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒊𝒔𝒏'𝒕 𝒎𝒆𝒂𝒏𝒕 𝒇𝒐𝒓 𝒉𝒆𝒓 𝒔𝒐𝒖𝒍 𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒈𝒂𝒊𝒏

به محض این‌که یه زن قدرت فریبندگی خودش رو کشف کنه دیگه هرگز سراغ چیزی که متناسب با روحیاتش نیست نمیره

اونی ک همیشه کوتاه میاد آخرش یه روز بلند میشه میره شک نکن.