به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

چیزایی که با بزرگ شدن فهمیدم

•بعضی از دوستا فقط برای یه فصل از زندگیت میان اگه رفتن ، بدون تقصیر تو نیست،فصلشون تموم شده بوده
•سکوت بعضی وقتا قوی ترین جوابه لازم نیست همه چیو توضیح بدی
•هیچ کس نمی فهمه تو دقیقا چی کشیدی حتی اگه براش تعریف کنی!
•بعضی تصمیم ها باید تنهایی گرفته شن. حتی اگه بترسی.
•بعضی زخم ها خوب نمیشن ولی یاد میگیری باهاشون برقصی
•گاهی وقتی یه نفر رو میذاری کنار تازه خودت رو پیدا می کنی!


. .

گفت باورت میشه؟
همه‌ی تلاش های این مدتم فقط برای
برداشتن آوار بوده، من هیچی نساختم.
گفتم: بعضی وقتا دووم آوردن و بلند
شدن خیلی قدرت بیشتری نسبت
به ساختن میخواد...

فراموش خواهی شد، چنان‌که هرگز نبوده‌ای؛
مانند مرگِ یک پرنده، مثلِ عشقِ یک رهگذر.

ولی ترکیب بسیار حساس بودن و زیاد فهمیدن انگار نفرینه، از کارهاشون ناراحت میشی در عین حال که کاملا میفهمی منظور و نیتشون از این کار چی بوده و با خودت کلنجار میری به روشون بیاری یا نه.

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها می‌گیری هیچوقت دروغ نمی‌گه. شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز. بعداً می‌فهمی که دقیقاً دقیقاً دقیقاً همون حس اولیه‌ت درست بوده.

هیچکس حق نداره بهت بگه زیادی حساسی! اونا نمیدونن پشت این حساس بودن، ذهنی بوده که همیشه دنبال امنیت میگشته و پیدا نکرده.

تاحالا اشک شوق ریختی ؟
کِی بوده ؟

صدای بی گزند

‏دقیقا اینجوریه که بعد تموم شدن یه رابطه اونی که وفادار بوده تنها میمونه و‌ رو خودش کار میکنه. حالا اونی که خیانت کرده، از قبل با یکی دیگه رفته تو رابطه و برای تغذیه ی عزت نفسش نیاز به توجه چندین نفر از جنس مخالفش همزمان داره.

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها میگیری هیچوقت دروغ نمیگه شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز، بعدا میفهمی که دقیقا دقیقا دقیقا همون حس اولیه‌ات درست بوده.