آدَم ها می آیَند..

دَردهارا میخوانَند......

اَگر خوشِشان آمَد میخَندَند.....

اَگَر بیشتَر دوست داشتَند کپی میکُنَند.....

اَگَر بَرایِ نِویسَندِه اش اَرزِش قاعِل بودَند کامِنت میگزارَند...

اَما هیچکُدام نِمیتَوانَند دَردی کِه دَر مَطالِب هَست را حِس کُنَند......