‏یه جا چه قشنگ نوشته بود:
کاش آدمیزاد صاحب اختیار گذشته هاش بود..
که دردی اگه کشیده،
بشه که روزی به دلخواه فراموشش کنه.
یا کاش میشد مثل کلاسی که تعطیل شده و تو تکلیفت رو انجام دادی، کوله ات رو برداری و بگی آقا من غصه هام رو خوردم،
میتونم بقیه ام رو جمع کنم و برای همیشه برم؟

دقیقا همون آدمی بهت میگه نمیخوام ناراحتت کنم نمیخوام اذیتت کنم که دلمون رو شکسته تا جایی که خُرد بشه،قلبمون رو تبدیل به سنگ کرده،اعتمادمون رو از بین برده حتی نسبت به آدمای اطرافمون،روزای روشن رو تبدیل به تاریکی کرده،یه روحِ شاد رو تبدیل به یه آدم افسرده و گوشه گیر کرده.
یه آدم چقدر میتونه در حقت بدی کنه؟!همینقد.


. .

به قول جناب سعدی:
پس از دشواری آسانیست ناچار
ولیکن آدمی را صبر باید

در این ناتمامیِ زندگی، تنها چیزی که منجی آدمی است،
عشق است...

#شمس_لنگرودی

چرا همه هستن جز اون آدمی که می‌خوام. این چه رسم زندگی‌ـه؟

دنبالِ چی میگردی؟!
منتظرِ آدمی تو زندگیت باش که خودت واسه بقیه بودی؛
آدمی بهتر و بدتر از گذشته‌ی خودت، نصیبت نمیشه :)))


. .

آدمیزاد می‌تواند غمگین‌ باشد،
و همچنان صدای خنده‌هایش گوش آسمان را کر کند.

هی نگید من محبتم رو زبونم نیست تو رفتارمه!
اگر بلد نیستید یاد بگیرید!
آدمیزاد «باید»بشنوه که دوست داشتنیه، زیباست و عزیزه...

• |.|

می گفت:
"هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت، هیچ آدمی برای من اون آدمی نشد که من برای آدمای زندگیم بودم..."

و من عمیقا فهمیدم که چی میگه.

قشنگ‌ترین متنی که امروز خوندم:
با آدماییکه دوسشون دارید حرف بزنید
وقتی ناراحتن، وقتی خوشحالن، وقتی
عاشقن، وقتی دلخورن و نمی‌تونن
ببخشن، وقتی غصه امونشونو بُریده،
وقتی اعصابشون خورده...
آدمیزاد اگه حرف نزنه، باید تنهایی بار
درداشو به دوش بکشه، حرفِ دل
آدمارو پیر می‌کنه، حرف بزنید.!