حالم بهم میخوره از این‌هایی که شل کن سفت کن در میارن، یه روز لاس میزنن سه روز غیب میشن، بلاتکلیفن، هیچ پلنی برای ورود به رابطه باهات ندارن و الکی اسم آشنایی میندازن رو رفتارشون و آب نمکی باهات برخورد میکنن، گمشو احمق یا بتمرگ یا خداحافظ.

به‌نظرم دوتا از کتاب‌هایی که هر زنی باید بخونه و هر دوتاش به نویسندگی مارگارت اتوود بوده،
۱. سرگذشت ندیمه
۲. وصیت‌هاست.

یکی از نیازهای اساسی هر زنی آشنایی با ماهیت همچین کتاب‌ها و روایت‌هاییه که چشم مخاطبش رو به واقعیت‌های آموزنده و عبرت‌آموز باز میکنه...



. .

از آشنایی با شما خیلی ناراحتم ، اگه ممکنه دیگه ارتباطی باهم نداشته باشیم

حوصله ای نمونده برای آشنایی با آدم جدید، کاش انقدر آدمی گهی نبودی.

اگر تونستی چند روز ازم بی‌خبر باشی، پس یه عمر هم می‌تونی؛ خوشحال شدم از آشناییت.

از من میشنوین بچسبین به همون که الان باهاشین، رابطه‌تون رو بهتر کنین چون وقتی جدا شی نه حال آشنایی دوباره داری، نه آدم بهتر پیدا میکنی.

اول آشنایی و بعد علاقه شکل می‌گیره. تویی که نمی‌دونی به چی علاقمندی، معضل اصلی‌ تو اینه‌ که هیچ‌وقت خودت رو در معرض آشنایی قرار ندادی.

یکی از چیزهایی که واقعا مهمه تو رابطه اینه که پارتنرتون بتونه از حق خودش دفاع کنه و هیچ رقمه حرف زور تو کتش نره، همون اول آشنایی از آدم بی‌جنم و بی‌عرضه فرار کنین وگرنه خودش فراریتون میده.

‌یه جایی خوندم که
کیمیا رجبی می گفت:
«تشنه‌ی یک آشناییِ آرامم.
یک برخورد ملایم و عمیق و تاثیرگذار،
یک دیدار جاری و آرامش‌بخش.»

بنظر من یک فرصتهایی تو زندگی هست که نصیب هر آدمی نمیشه، البته برای هرکی یجوری هست می‌تونه خانواده خوب باشه، عشق باشه، کار خوب باشه، خونه باشه یا آشنایی و وجود آدم های خوب و کار درست!
یادت نره که قدرشون بدونی و خدارو برای وجودشون شکر کنی
خدایا واسه اونایی که خودت میدونی شکر :)