بعضی وقتها باید آرام گرفت!
باید خود را به بیخیالی زد!
باید دل از قهوه کَند!
باید به عظمت چای روی آورد!
باید آرام گرفت!
باید دل از روانویس های دل سیاه کَند و بازهم به جوهر آبی بیک ایمان آورد!
باید چای داغ باشد و کاغذی نرم و خودکاری بی آلایش!
باید از همه دلبستگی ها دل کَند!
باید باز هم به او روی آورد!

• فائزه اشرفی

. .

گاهی‌ فکر می‌‌کنم دنیا با همه عظمتش تا چه اندازه می‌‌تواند حقیر و بی‌ ارزش باشد. آدم‌ها از بامِ باورِ ما سقوط می‌‌کنند، یکی‌... یکی‌. و قلب بی‌ آلایش ما، تهی از عشق و اعتماد فرو می‌‌پاشد، زخم خورده، رنجیده، آرام ... آرام

#نیکی‌_فیروزکوهی

گاهی‌ فکر می‌‌کنم دنیا با همه عظمتش تا چه اندازه می‌‌تواند حقیر و بی‌ ارزش باشد. آدم‌ها از بامِ باورِ ما سقوط می‌‌کنند، یکی‌... یکی‌. و قلب بی‌ آلایش ما، تهی از عشق و اعتماد فرو می‌‌پاشد، زخم خورده، رنجیده، آرام ... آرام

#نیکی‌_فیروزکوهی

زندگانی رَم کرده است
هیهات! کجا می بایدش جُست؟

.محمود دولت‌ آبادی
.کلیدر
. زیستن بی آلایش اثر جاشوا


#mim.

ما دقیقا خود خودمان بودیم، ساده و بی آلایش، و این آدمها ساده به دلشان نمینشست...

ما دقیقا خود خودمان بودیم، ساده و بے آلایش، و این آدمها ساده به دلشان نمینشست...

سنجاق قفلی ها را دوست دارم

ازهمان کودکی دوستشان داشتم
نه اینکه حس نوستالژی باشند ها ! نه !
آنها بانی وصل اند اما خودشان بی وصل میمانند
خم میشوند ؛
ولی خم به ابرو نمیآورند
زنگ میزنند ؛
کج میشوند ولی خودشان زنگار به دلت نمیزنند ..
تیزند ؛یکرنگ ؛ ساده و بی آلایش..
کاش هیچ وقت سنجاق زندگی گم نشود،
همان سنجاقی که تو را به این زندگی وصلت میکند،
حسی که درون هر آدمی زنده است،
شاید حسی قشنگ باشد از یک دوست
یک همراهی ....
که به تو یاداوری کند امید و زندگی را ،
شاید آدم هایی باشند که تو را همراهی کرده اند تا بدین جا برسی،
شاید حسی قدیمی که هروقت زنده میشود سرشار از شور و شوق میشوی..
آدم ها همه سنجاق هایی دارند که به زندگی وصلشان میکند،
حالیشان میکند که به این زندگی چقدر وابسته اند.

آدم هایی هستند که دلبری نمیکنند،
حرفهای عاشقانه نمیزنند،
چیز خاصی نمیگویند که ذوق کنی
آدمهایی که نمیخواهند عاشقت کنند..
اما عاشقشان میشوی!
ناخواسته دلت برایشان میرود...
این آدمها فقط راست میگویند
راست می گویند با چاشنی قشنگ " مهر"
لبخند میزنند نه برای اینکه توجهت را جلب کنند،
لبخند میزنند چون لبخند جزئی از وجودشان است...
لبخندشان مصنوعی نیست، اجباری نیست
در لبخندشان خدا را میبینی....
اینها ساده اند
حرف زدنشان...
راه رفتنشان...
نگاهشان....
ادعا ندارند، بی آلایشند، پاک و مهربانند....
"چقدر دوست دارم این آدم های بی نشان اما خاص را" !