وقتی از خودت دور میشی، ارتباطت با آدم‌ها هم سطحی می‌شه! ارتباط اصیل، از خود اصیل میاد.

متاسفانه من جز اون دسته از افرادی هستم که وقتی قطع ارتباط کنم و برم دیگه هیچوقت برنمیگردم.

گاهی دنبال خودمون توی گذشته‌ها میگردیم،
چون نسخه‌ی قدیمی‌مون، تنها راه ارتباطی با احساساتیه که دیگه پیداشون نمیکنیم! احساساتی که فکر میکردیم همیشه باهامون می‌مونن، اما تو مسیر بزرگ شدن جا موندن.

خداروشکر که همدلی چیزیه که میشه یادش گرفت و در خودت پرورش بدی، پس توروخدا همدلی و یاد بگیرین، بدترین ارتباط مربوط با آدماییه که همدلی بلد نیستن، چون حرف میزنی و بی تفاوت رد میشن! و این باعث میشه هم از اون شخص به مرور دلسرد و دورتر بشی و هم اینکه اون شخص هیچوقت نمیتونه یک رابطه گرم و صمیمی بر پایه تبادل عاطفی دوطرفه برقرار کنه.
گاهی فقط با گفتن اره میفهمم چی میگی، کلی حس خوب میتونین در درون طرفتون ایجاد کنین.

به درجه‌ای از خستگی رسیدم که حوصله بودن در کنار آدم‌ها رو دیگه خیلی به ندرت دارم و نهایت مدت زمان ارتباط اجتماعی که میتونم داشته باشم حدودا دو ساعته و بعدش باید برگردم به غارم.

‏نمک می‌خورن نمکدونم می‌شکنن خورده شیشه هاشم میان می‌کنن تو قلبت که کاملا پشیمونت کنن از ارتباط باهاشون.

ذات آدم ها از هرچیزی مهم تره
قبل از هرچیزی و هر ارتباطی
ببینین ذات اون آدم چیه

ذات خوب ، برکت میاره .️

♡

ویترین ها بینظیر شده
‏ولی وقتی چند کلمه صحبت میکنی
‏میبینی درون خیلیا همچنان پوچه!
‏غافل ازینکه
‏جذابیت اصلی فقط در نگاه اول نیست
‏بلکه بعدشه که ارزش اون ارتباط رو مشخص میکنه و باعث میشه حفظ یا رها بشه.

ذات آدم ها از هرچیزی مهم تره،
قبل از هرچیزی و هر ارتباطی ببینین ذات اون آدم چیه.
“ذات خوب، برکت میاره”

من کلا زیاد با کسی اوکی نمیشم و سعی میکنم به هر کسی نزدیک نشم، خیلی‌ها رو هم پس میزنم چون نمیخوام آدم‌های ارزون برام خیلی گرون تموم شن، و سعی میکنم دایره ارتباطم رو کوچیک نگه دارم و آدم‌هایی رو کنار خودم داشته باشم که هدف دارن، کنارشون آرامش دارم و میدونم که میشه بهشون اعتماد کرد.