خنده های بعد ارتباط چشمی با شخص مورد علاقت!!

از آشنایی با شما خیلی ناراحتم ، اگه ممکنه دیگه ارتباطی باهم نداشته باشیم

باید اعتراف کنم من حتی تو ارتباط با خودمم تاکسیکم، یه روز عاشق خودمم یه روز از خودم متنفرم.

وقتی انرژی روانیت ته کشیده، مغزت ترجیح میده از ارتباط‌های اجتماعی دور بمونه که بتونه ترمیم بشه، گاهی تنهایی یه راه شفاست که خودت رو پیدا کنی، روی خودت و پیشرفت خودت و کارهات متمرکزتر بشی و یه من قوی‌تر خلق کنی.

بعضی آدما انرژی خوارن...
واقعاً انرژیتو می‌گیرن، فرقی نداره کیه و کجاست و چجوریه! کوچیک‌ترین ارتباطی با اینا روح و روانتو سرویس می‌کنه...

‌‏وقتی از آدم‌های مورد علاقه‌تون ناراحتید برید بهش بگید فلانی همچین غلطی کردی، که اونم بگه چرا یه همچین غلطی کرده، بزنین تو سر هم دیگه ولی در نهایت به یه نتیجه‌ای برسید، چیه آخه تو ذهنتون تجزیه تحلیل میکنین و به اون مسئله پر و بال میدید؟ چند تا ارتباط باید سر سوتفاهم از بین بره؟

‏با بعضیا که قطع ارتباط می‌کنی، تا مدت‌ها باید هی بهشون بفهمونی که نوشته‌هام ربطی به تو نداره تموم شدی بابا، ول کن.

از رابطه‌های بی سر و تهی که امروز با یکی‌ای فردا با یکی دیگه و ارتباط‌های حاشیه دار و خاطره ساختن‌های الکی بیزارم، یه چیز محکم برای ادامه‌ زندگیم میخوام.

‏گاهی حرفتو نمیزنی از ترس اینکه کسی ناراحت نشه، گاهی احساستو بیان نمیکنی چون نگرانی که کسی یا ارتباطی رو از دست بدی پس به جاش میای و همه چیزو توی خودت میریزی تا جایی که مریض میشی، لطفا اگه گوش شنوایی برای درد و دل هات نداری، ناراحتی هاتو اقلا بنویس تا قدری آروم بشی

کاش آدما یا سیاه بودن یا سفید، کاش انقدر آدمیزاد خاکستری نبود، راحت میفهمیدی باید با یکی ارتباط بگیری یا نه! اینکه هرکسی می تونه در عین اینکه خیلی جاها بهت کمک کرده، خیلی جاها هم بهت آسیب بزنه و رفتارای سمیی داشته باشه و تو نمیدونی باید در قبالش چیکار کنی واقعا غم انگیزه