دردناک‌ ترین بخش پذیرش زمانی هستش که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی که در تار و پودت نشست، گریه‌هایی که شب و روز کردی، اهمیت‌های زیادی که دادی، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

‏اگر به مو رسید ، پاره کنید بره ، ارزشش و داشت که به مو نمی‌رسید

اگر برای مردم دراز بکشید
تا از رویتان رد شوند
بسیاری از آن‌ها شاکی خواهند بود
که به اندازه‌ی کافی پهن نیستید !
مراقب باشید که وقت و انرژی باارزش خود را فقط برای افرادی
خرج کنید که ارزشش را دارند...

‏نمیدونم چطوری بگم ولی یه آدم با بالاترین ارزشش برام، با کوچیک‌ترین حرکتش در ثانیه‌ای از چشمم میوفته.

ما تو رابطه آسیب میبینیم و همون رابطه هم میتونه ما رو ترمیم کنه، گاهی ارزشش رو داره که اعصابمون براش خورد بشه، به توافق رسیدن دوتا فرهنگ و گذشته مختلف سخته اما با گفتگو و درک متقابل امکان پذیره، قرار نیست همیشه وسط راه همدیگه رو رها کنیم، بعضی‌ وقت‌ها باید بمونیم‌ و‌ بسازیم، دوباره و دوباره.

این قضیه «اگر می‌خواست انجام می‌داد» واقعا خیلی ناراحت کننده‌ست. انگار با سیلی می‌زنه تو صورتت می‌گه تو ارزشش و نداشتی‌.

بعضی چیزا گفتنی نیست فهمیدنیه و با گفتنش فقد ارزشش از بین میره.

‏این قضیه "اگه میخواست، انجام میداد" خیلی ناراحت کننده‌ست واقعا. انگار با سیلی میزنه تو صورتت میگه تو ارزششو نداشتی

با خودت می‌گی ارزششو نداره بخاطرش ناراحت شم، یهو می‌بینی بخاطرش داری گریه می‌کنی.

درسته هیچوقت دیر نیست ولی بعضی وقت‌ها ارزشش رو نداره.