لحظه‌هایی هم هست، که آدم دلش می‌خواهد کسی را طوری به آغوش بکشد که حتی استخوان‌هایش را هم حس کند.

غم هایی که چشم هارو خیس نمیکنند،
زودتر به استخوان میرسند…

.࿐

به قول جناب سعدی
مرا دردی‌ست اندر دل
که گر گویم زبان سوزد
و گر پنهان کنم
ترسم که مغز و استخوان سوزد!

.࿐

ولی من،
اگر هزاران سال زنده باشم،
پیر و شکسته و مردنی شوم
باز یاد تو خواهم بود.
باور کن اگر بمیرم،
استخوان های‌ام،
خاکسترم،
جسدم،
کفن‌ام،
تورا دوست‌ خواهند داشت.
🪽🫀

سال‌ها پس از مرگِ من
استخوان‌هایی به یادگار می‌مانند که‌
هنوز زمزمه می‌کنند دوستَت دارم :)).️
‌

وَ درد ...
به استخوانِمان رسیده،
اما هنوز...
خودمان را نباخته ایم,
و روزگار را زندگی میکنیم,
و هنوز ...
آنقدر میخندیم که سرمان از این همه ناخوشی هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم،
درد میگیرد.

#فرگل_مشتاقی

‌
دلشکسته‌ها خوب می‌دانند،
غم که به استخوان برسد،
می‌شود سکوت .

. .

هنوزم هست فکر او ز مغز استخوان پیدا...

#محمد_سهرابی.

الان دقیقا اونجایم که سعدی میگه:
مرا دردیست اندر دل، که گر گویم زبان سوزد
و گر پنهان کنم؛
ترسم که مغز استخوان سوزد...


.࿐

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌