فکت:
بضی آدما برای رابطه ساخته نشدن.
شاید یک دوست خوب باشن.
شاید یک هم کلاسی خوب باشن.
شاید یک هم صحبت خوب باشن.
اما توی رابطه خوب نیستن.
و وقتی اصرار می کنید برای وارد رابطه شدن باهاشون علاوه بر اینکه می خوره توی ذوقتون و دلخور می شید، یک دوست خوب، یک هم کلاسی خوب و یک هم صحبت خوب رو هم از دست می دید.

اونایی که اصرار دارن زشتن خیلی قشنگ تر از اونایین که اصرار دارن قشنگن:)

به آدما اصرار نکنید؛ آدما اگه بخوان حرف میزنن، بخوان تماس میگیرن، بخوان پیام میدن، بخوان میمونن، اگه بخوان همه کار میکنن.

نداشتن، خیلی بهتر از داشتن با اصراره.

بیا روی لبه ای امن و پرت ازین شهر، بشینیم، تکیه کنیم به کمرِ هم و شریک یه نخ سیگار مشترک بشیم. اصراری ندارم که بهم خیره شی. تکیه کن بهم فقط. بذار امن باشم برات. تکیه میکنم بهت. بذار امنیت رو حس کنم باهات.

آدما
باید
خودشون
برات
وقت
بزارن
توجهی
که
با
اصرار
و
گلایه
باشه،
ارزشی
نداره!

بنظرم همه آدم‌ها یبار باید تا تهش برن، تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن برن و تا جون دارن براش بجنگن، انقدر که خسته و زخمی برگردن مهم نیست که تهش برنده شن یا بازنده، مهم اینه که تهش رو دیدن، کسی که تهش رو دیده دیگه از هیچی نمیترسه، مدیون دلش نیست که شاید میشد.

اصرار به هیچ چیز نکنید؛ آدما بخوان
حرف میزنن، بخوان تماس میگیرن،
بخوان میمونن، اگه بخوان همه‌کار
میکنن.

اصرار به هیچ چیز نکنید، آدم‌ها بخوان حرف میزنن، بخوان تماس میگیرن، بخوان میمونن، اگه بخوان همه کار میکنن.

وقتی فهمیدم که دلیل بعضی از سکوتها، ترس از توضیح نیست و ناامیدی از فهمیده شدنه
دیگه اصراری به گفتن به ندارم..!
• |.