«ناامید شدن از آدمِ موردعلاقه‌‌ت، غم بزرگیه.»

احمق، ساده، طفلکی و ناامیدم، اذیتم نکنید.

‏هیچکس در مورد این صحبت نمیکنه که چقدر سنگین و ناامید کننده‌ست وقتی بعد از کلی تلاش فکر کردی بالاخره حالت داره بهتر میشه ولی یه روز رندوم بیدار میشی و میبینی فقط میخوای بمیری.

میدونی چیه؟ من با آدم‌هایی راحت‌ترم که امیدم رو ازم نگیرن، حس بد تو دلم نریزن، حسادت نکنن، و همه‌اش من رو با بقیه مقایسه نکنن، آرامش همین چیزهای کوچیکه‌.

تنها نفرین واسه آدمای تنوع طلب میتونه این باشه :
امیدوارم ی روز واقعا عاشق کسی بشی و بهش نرسی ...:)

ای خدای من ، شکرت
برای امید ، برای ایمان..
برای از تو گفتن و از تو نوشتن..️

اما عزیزم پس اون چشم‌های امیدوار‌ و پر از عشقمون چی میشه؟

بارون برای من تجسم لطیف آیه‌ی
«لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ» است
هر قطره‌اش در گوشم نجوا می‌کند:
ای بنده‌ی من ، درهای بلند آسمانم
هنوز به روی زمین باز است
مبادا تو از رحمت بی‌کرانم
نسبت به خودت نا امید شوی .

امیدوارم سهمت از این دنیا آدم‌هایی با نیت پاک باشد
آن‌هایی که در غیاب تو؛
حتی حرمت اسمِ تو را حفظ می‌کنند.

تو تنها...
باقی مونده از منی ..
تو همون امیدی که
منو محکم نگه میداره تو این زندگی ..
تو همون نبضی که تو وجودم میزنه ..
تو همون آرامش وجود منی ..
یار‌خوب‌من


. .