اونجا که میخواستی مثل خودشون باشی، اما نخواستی!
صَد هیچ، بُردی...!
بعدا میفهمی چی میگم.

اونجا که با نوتیف پیامش هم خوشحال میشی...
..

اونجایی که بالاخره قبول میکنی اون آدم دوستت نداره و دیگه از تلاش دست میکشی<<<<<<<<

آدم از هر جایی که میره بخش زیادی ازش جا میمونه اونجا. روی کاشی هاش، روی میزی که دستشو میذاشت روش، روی صندلی و مبلش، روی دسته ی شیر آب، کلید برق...
و واقعا عجیبه بدونی توی همینجایی که تو قدم میزنی، بعدا یه سری آدم دیگه قدم میزنن و خاطرات جدید متفاوتی میسازن.
بار آخر به اطراف یه نگاه اجمالی میندازی، درو قفل میکنی و آخرین تماس دستت قطع میشه با دستگیره ی دری که هر روز بهش می‌خورد
و میری.
خداحافظی خیلی عجیبه...

ناظم حکمت حرف دلمو زده، اونجا که می‌نویسه:

من، خیلی به ناحق، از تو دور مانده‌ام.



. .

فشار روانی فقط اونجایی که می‌بینی آخرین پناهت هم داره مثلِ بقیه باهات رفتار می‌کنه..!
• |.

ترسناک‌ترین قسمت نزدیک شدن به یکی اونجاست که همزمان باید ترس از دست دادنش رو هم داشته باشی.

اونجا که رهی معیری میگه:

نور عشق از رخنه‌ی دل بر سرای جان دمید
پرتوی در  کلبه‌ام از روزنی افتاده است


. .

بلاتکلیفی بدترین حس دنیاس.
اونجایی که نمیدونی اون رفتار واقعیه یا فیک …
.

اونجایی که به خاطر علاقت بهش اجازه میدی از خط قرمرات عبور کنه دقیقا همونجا داری اشتباه بزرگی میکنی ...