رفتن آدم‌ها از زندگیم ناراحتم میکنه، حتی وقتی میدونم به تبعات وجودشون تو زندگیم بهم ضرر میرسونه، حتی وقتی میدونم اونقدرها که برام ارزش داشتن براشون ارزشمند نبودم، آدم‌ها عجیبن کلی سوال ازشون دارم که فکر نمیکنم هیچوقت جوابی براشون پیدا کنم فقط این رو میدونم که همیشه ناراحتت میکنن.

یه افسانه ژاپنی میگه؛
وقتی کسی برات مناسب نیست، کائنات مُدام از اون برای آزارت استفاده میکنن تا اونقدر قوی بشی، که خودت رهاش کنی ...


. .

- به قدری قوی باش که از هرچیزی که آزارت میده دور بشی، اونقدر صبور باش که برای چیزایی که لیاقتشو داری منتظر بمونی و همیشه یادت باشه، وضعیت الان مقصد نهایی تو نیست.

از دست دادن کسی که برای خوشحالیت تلاش میکنه، باخت بزرگیه چون تازه بعد رفتنشه که میفهمی اونقدر هم دوست داشتنی نبودی، ولی با این وجود اون باز هم تو رو دوست داشت.

اونقدر میبخشمت که دیگه دوستت نداشته باشم

نه اونقدر شکست‌ خورده که بگیم ته خطه، نه اونقدر موفق که خیالش راحت باشه، یه جایی بین اگه بازم تلاش کنم حتما میشه و دیگه دیر شده گیر کرده.

به قدری قوی باش که از هرچیزی که آزارت میده دور بشی، اونقدر صبور باش که برای چیزایی که لیاقتشو داری منتظر بمونی، و همیشه یادت باشه، وضعیت الان مقصد نهایی تو نیست.

زندگی اونقدر جدی نیست که سخت بگیرید.
و زندگی اونقدر اسون نیست که شل بگیرید.

وقتی اونقدر حرفش درد داشت که اینجوری میشینی و با خودت فکر می‌کنی که چجوری دلش اومد همچین حرفی بزنه :(

♡

‏شب که میشه میفهمی نخیر
اونقدرام که فک میکنی قوی نیستی

♡