خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

قشنگ‌تر از اینکه یه نفر دوست داشته باشه
اینه که یه کاری کنه خودت رو دوست داشته باشی.

میدونی بزرگترین باگ من چیه؟ اینکه من هیچوقت به کسی الکی اهمیت نمیدم، اگه به کسی اهمیت میدم، واقعا از ته قلبمه.

من رقابتم فقط با خودمه و حقیقتا انقدر انرژیم گرونه که هیچ اهمیتی به اینکه کی چه فکری در موردم میکنه نمیدم، هر چی شما فکر کردی درسته.

دلیل خیلی از رنجش‌های ما اینه که به اندازه شخصیت خودمون کسی رو تحویل میگیریم نه به اندازه ظرفیت اون شخص، خیلی از آدم‌ها وقتی بهشون احترام میذاری بجای اینکه فکر کنن تو خوبی، فکر میکنن خودشون تافته جدا بافته‌ان.

با یکی اذدواج کنید که وقتی خوابتون برد نوازشتون کنه ، نه اینکه گوشیتون رو چک کنه...>>

از یجایی به بعد ترجیح دادم تو ذهن همه مقصر باشم تا اینکه قانع‌شون کنم ..

اصلا پاییز رو به عشق اینکه زودتر شب میشه دوستش دارم
با خیابون گردی و کافه گردی و قهوه بگذره .️.

♡

از اینکه دیگه اهمیت نمیدم متاسف نیستم
چون مطمئنم قبلا به اندازه کافی که نه ، حتی بیش از حد هم اهمیت دادم !

نباید از اینکه تنهایی ناراحت باشی وقتی این تنهایی انتخاب خودته!
تو اطرافت رو خوب دیدی،همه رو سنجیدی،خودت به این نتیجه رسیدی این آدما با بودنشون نمیتون خلأ های درونت رو پر کنن! این تو بودی که فهمیدی با بودنشون بیشتر احساس میکنی تنهایی!
این نوع تنها شدن ناراحتی نداره...
من با اطمینان کامل بهت میگم تو خیلی قوی هستی خیلی...خیلی...به اندازه تنهایی هات!.