مردهای بالغ، آروم، صبور، فهمیده و حمایت‌گرِ بدون کنترل‌گری برنده تمام جنگ‌ها و بازی‌ها خواهند بود.

به نظرم همه آدم ها ی بار باید تا تهش برن؛
تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن
برن و تا جون دارن براش بجنگن!
اونقدر که خسته و زخمی برگردن
مهم نیست که ته ش برنده شن یا بازنده
مهم اینه که تهشو دیدن!
کسی که تهشو دیده دیگه از هیچی نمیترسه.
مدیون دلش نیست که شاید میشد..!

برنده اونیه که آدم بلاتکلیفو گذاشت کنار با اینکه دوسش داشت.

وقت‌هایی که خود به خود زیبایی رو در همه‌چیز پیدا میکنم؛ بهم احساس «برنده» بودن دست میده.

در خونوادەهای ایرانی
حفظ آبرو همیشه مهمتر از حفظ سلامت روان بوده؛
برای برنده شدن در برابر مردم
به خودمون می بازیم
و در نهایت میشیم یه تعداد روانی آبرومند!

ما زندگی نکردیم
فقط نقش بازی کردیم که آبرومند باشیم
و اونقدر از قضاوت مردم ترسیدیم
که از تارو پود دلخوشی چیزی برامون نموند!!!

تو جنگی که خودت برای زندگیت تعیین کردی برنده شو، نه جنگی که دیگران برای زندگیت انتخاب میکنن!

یه‌ فکت تلخ اما متاسفانه
کاملا درست: بیشترین مردمی که این روزها رنج می‌برند مردمی هستند که درست تربیت شده‌اند..!

I never stopped loving you, I just stopped showing it.

من هیچ‌وقت دست از دوست داشتنت برنداشتم، فقط از نشون دادنش دست کشیدم.

لطفا هیچوقت دست از کنار من بودن، همه چیز من بودن، آرامش من بودن، دلخوشی من بودن، مرهم زخم‌های من بودن، گوش شنوای من بودن، خونه امن من بودن برندار، باشه؟

این‌که چشم از گوشی برندارم تا مسیج‌های آدم مشخصی رو در لحظه ببینم مضطرب و کلافه‌م می‌کنه، این‌که بخاطر دوست داشتن یک‌نفر دچار اضطراب شم واسم غم میاره و در عین حال از اون حسم لذت هم می‌برم، درواقع دوست داشتن واسم ترکیبی از غم، مازوخیسم، انتظار و درعین حال آگاهی به تمام این‌ها شده.