‏بزرگسالی این شکلیه که باید در کنار اون حفره‌ی عمیق قلبت سعی کنی لبخند بزنی شاد باشی و زندگی کنی 🤍

♡

فکر کنم بزرگسالی همین باشه که آدم به تدریج به همه نشدن‌ها عادت میکنه.

بزرگسالی به طرز وحشتناکی داره من رو از پا در میاره، اصلا نمیدونم رو چه حسابی یهو این همه مسئولیت روی دوشم گذاشته شد، بخدا من فقط یکم عدد سنم زیاد شده، همین.

‏بزرگسالی واقعا سخته ، خودت افسرده‌ای ، دوستات افسرده‌ان ، تو مشکلاتت تنهایی ، و همواره تلاش میکنی خودتو نکشی.

بزرگسالی واقعا سخته، خودت افسرده‌ای، دوست‌هات افسرده‌ان، تو مشکلاتت تنهایی و همواره تلاش میکنی خودت رو نکشی.

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم برای خودم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

یادمه یه روزایی بود که درد داشتم و همه میدیدن، اما حالا درد دارم و فقط خودم میبینم. شاید این همون نقطه‌ایه که اسمش رو گذاشتن "بزرگسالی".

یه قسمتی از بزرگسالی اونجاست که میفهمی زندگی منتظرت نمیمونه.
بعد هر شکست باید خودت تیکه‌هات رو از زمین جمع کنی و با زخمهات ادامه بدی، تو مسیر که حرکت کنی کم کم دوباره ترمیم میشی!
زندگی با هر اتفاقی در جریانه پس تو هم باید ادامه بدی.



. .

یه قسمتی از بزرگسالی اونجاست که میفهمی زندگی منتظرت نمیمونه، بعد هر شکست باید خودت تیکه‌هات رو از زمین جمع کنی و با زخم‌هات ادامه بدی، تو مسیر که حرکت کنی کم کم دوباره ترمیم میشی، زندگی با هر اتفاقی در جریانه پس تو هم باید ادامه بدی.

متاسفانه بزرگسالی همچین جاییه که تک تک لحظات به شدت نسیه و موقتی به نظر می‌آد و باید در لحظه قدرش رو دونست.