کائنات وجودی واحد است. همه چیز و همه کس با نخی نامرئی به هم بسته‌اند. مبادا آه کسی را برآوری؛ مبادا دیگری را، به خصوص اگر از تو ضعیف تر باشد، بیازاری. فراموش نکن اندوه آدمی تنها در آن سوی دنیا ممکن است همه‌ی انسان‌ها را اندوهگین کند و شادمانی یک نفر ممکن است همه را شادمان کند.

وقتی چشم‌هایت را باز می‌کنی می‌بینی بزرگترین ضربه هارا همان‌هایی زدند که زمانی با چشم بسته و از ته دل دوستشان داشتی.

زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که
خودش هم متوجه نمیشه؛ یاد میده
کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی،
کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت
میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی،
فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند
سردتری.

و اگر رفتی، هرگز بازنگرد
بازگشت تو نه تنها زخمی را درمان نمی‌کند، بلکه زخم‌های بسته را دوباره تازه می‌کند.....

‏ولی تو صبر کردی تا وابسته شم و بعد رفتی.

تنهایی؛
آدم پوچ می‌گیره، آدم غنی تحویل می‌ده.
آدم ضعیف می‌گیره، آدم قوی تحویل می‌ده.
ذهن بسته می‌گیره، ذهن باز تحویل می‌ده.
آدم سطح می‌گیره، آدم خبره تحویل می‌ده.
آدم‌ گم شده می‌گیره، آدم مصمم تحویل می‌ده.
تنهایی، یه نوع دستگاه اپدیته. دستگاه آدم سازیه.
آدم توی تنهایی راهشو پیدا می‌کنه و ساخته می‌شه.
مهم نیست چند سالته، خوبه که تنهاییتو دوست داشته باشی.
و اگه از تنهایی فراری هستی یا می‌ترسی. بدون به شدت قراره آسیب ببینی.
-دیاکو.

آه چه زندگی‌ای ؛ تاریک ،فرو بسته و غمبار.

هر شب در خواب راه میروم
تا به آغوش تو برسم  ...
میبینی !
من مسیر دوست داشتنت را
حتی با چشم های بسته هم
ازبرم ...

چرا بعضی احساسات انقدر گیر می‌افتن توی ذهنمون؟
چون مغز ما دنبال بسته شدن حلقه‌های احساسی ناتمومه.
احساساتی که سرکوب شدن یا جدی گرفته نشدن، مثل فایل‌های باز توی کامپیوترن؛ حافظه می‌گیرن، کندت می‌کنن، بی‌دلیل خسته‌ات می‌کنن. اون فایلا فقط وقتی بسته می‌شن که بهشون گوش بدی، بفهمی‌شون و اجازه بدی تموم بشن.
چه احساسی هست که مدتیه نمی‌خوای بهش فکر کنی، ولی هنوز باهاته؟

این مصرع از خیام رو هر روز با خودت تکرار کن :

" وابسته یک دمیم و آن هم هیچ است .."