- از نامه‌ی فروغ فرخ زاد به پدر :

‏من زنی هستم که دوست دارد کنار میزش بنشیند و کتاب بخواند و شعر بنویسد و فکر کند. چرا ، چون حس می‌کنم که مال خودم هستم ، حس می‌کنم که در خانه راحت هستم.

♡

‏وقتی عصبانی هستی بنویس
‏بنویس اما پست نکن
‏بنویس اما send نکن
‏فقط بنویس ، خالی میشی...

کدوماتون اینجوری . بودین ؟؟
گوش دادی ، نظرتو بنویس ..️

صدای بی گزند

‏گاهی حرفتو نمیزنی از ترس اینکه کسی ناراحت نشه، گاهی احساستو بیان نمیکنی چون نگرانی که کسی یا ارتباطی رو از دست بدی پس به جاش میای و همه چیزو توی خودت میریزی تا جایی که مریض میشی، لطفا اگه گوش شنوایی برای درد و دل هات نداری، ناراحتی هاتو اقلا بنویس تا قدری آروم بشی

نسل ما،
هر بار که خواست کلمه ی "آینده" را بنویسد،
حادثه ای،
جمله را نا تمام گذاشت…

اگر آیندگان بخواهند درباره ما و این زمانه بنویسند، خواهند گفت آن‌ها کسانی بودند که زندگیشان بخشی با ناامیدی گذشت، بخشی با خشم، بخشی با ترس، آونگ میان سه ناخواستنی، لغزان و لرزان.

این جمله رو جایی بنویسید که کار می‌کنید، درس میخونید یا تلاش میکنید؛

"امروز هرگز به زندگی تو بر نمی گرده پس بلند شو و ازش استفاده کن"

آرزو هاتونو بنویسید. وقتی می‌نویسید انگار به دنیا میاریدشون.

کاش میشد روی پیشونیم بنویسم من اخیرا بسیار شکننده‌ام و به تار مو وصلم، لطفا در برخورد و رفتار با من نهایت دقت رو داشته باشید.

یه جایی بنویس که یادت بمونه:
هر چیزی که آرامشت رو ازت بگیره، محکوم به حذف شدنه چه رابطه دوستانه، چه عاشقانه، چه روابط فامیلی و حتی یه وسیله!
این روابط به وجود اومدن تا زندگی رو واسه تو قشنگ‌تر کنن اگر قراره سخت‌ترش کنن یا آرامشت رو بگیرن هیچ جایگاهی تو زندگیت ندارن!


. .