نسل ما،
هر بار که خواست کلمه ی "آینده" را بنویسد،
حادثه ای،
جمله را نا تمام گذاشت…

اگر آیندگان بخواهند درباره ما و این زمانه بنویسند، خواهند گفت آن‌ها کسانی بودند که زندگیشان بخشی با ناامیدی گذشت، بخشی با خشم، بخشی با ترس، آونگ میان سه ناخواستنی، لغزان و لرزان.

این جمله رو جایی بنویسید که کار می‌کنید، درس میخونید یا تلاش میکنید؛

"امروز هرگز به زندگی تو بر نمی گرده پس بلند شو و ازش استفاده کن"

آرزو هاتونو بنویسید. وقتی می‌نویسید انگار به دنیا میاریدشون.

کاش میشد روی پیشونیم بنویسم من اخیرا بسیار شکننده‌ام و به تار مو وصلم، لطفا در برخورد و رفتار با من نهایت دقت رو داشته باشید.

یه جایی بنویس که یادت بمونه:
هر چیزی که آرامشت رو ازت بگیره، محکوم به حذف شدنه چه رابطه دوستانه، چه عاشقانه، چه روابط فامیلی و حتی یه وسیله!
این روابط به وجود اومدن تا زندگی رو واسه تو قشنگ‌تر کنن اگر قراره سخت‌ترش کنن یا آرامشت رو بگیرن هیچ جایگاهی تو زندگیت ندارن!


. .

یه روزهایی دلم میخواد روی پیشونیم بنویسم در تلاش برای زنده موندن ، حفظ روحیه ، کاهش استرس و اضطراب ، حل چالش های درونی غلبه بر مشکلات و افسردگی ..
پس لطفا مشکلی به مشکلات این شخص اضافه نکنید

یه روزهایی دلم میخواد روی پیشونیم بنویسم در تلاش برای زنده موندن، حفظ روحیه، کاهش استرس و اضطراب، حل چالش های، درونی غلبه بر مشکلات و افسردگی...
پس لطفا مشکلی به مشکلات این شخص اضافه نکنید.

اینو پین کنید یه جا یا بنویسید رو یه تیکه کاغذ نوت بنویسید تو محل کارتون یا جایی که دارید تلاش میکنید که هر روز بخونیدش:
"‏یه قانونی هست که میگه
تو الان تو گذشته ی آینده اتی
پس جایی برای پشیمونی نذار"

من حتی اگر یک کتاب کامل در خصوص "چگونه کافی باشیم" بنویسم، باز هم احساس ناکافی‌بودن می‌کنم. انگار تا زمانی که دنبالش باشی هرگز بهش نمی‌رسی.