‏آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟!
یه ترکیب بی‌تفاوتی و غم تو چهرشونه که منو می‌ترسونه؛
ارتباط داشتن با این آدم‌ها خیلی سخته، تو زندگیشون تا تهِ سیاهی رو رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

‏جدیدا حتی کوچیک‌ترین رفتارهای مثبتی که از طرف بقیه دریافت میکنم هم خیلی به چشمم میاد و سعی میکنم بهشون بگم که من کار قشنگی که برام کردی رو دیدم و براش ارزش قائلم .️

بیخیالی رو تمرین کنید؛
یک سری از آدم ها حتی ارزش اینو ندارن که بخواید ی قسمت از فکرتون رو بهشون مشغول کنید....

هستند
آدمایی
که
حواسشون
به همه
هست
اما
کسی
حواسش
بهشون
نیست.

متأسفانه/خوشبختانه به همه‌چیز عادت می‌کنیم؛ حتی چیزهایی که می‌گفتیم هیچ‌وقت قرار نیست بهشون عادت کنیم.

‏شما امکان نداره یه آدمِ دروغگو پیدا کنی که به کسی اعتماد کنه ..
یا آدمِ خیانت‌ کاری که باور داشته باشه طرف مقابل بهش متعهده ..
اکثرِ آدمای مهربون هم نمیتونن تصور کنن کسی بتونه بهشون آسیب بزنه ..
میخوام بگم هر آدمی دنیا و آدماشو همونجور میبینه که خودش هست ..
زیاد درگیرِ رفتارای آدما نشید .. .️

من کلا زیاد با کسی اوکی نمیشم و سعی میکنم به هر کسی نزدیک نشم، خیلی‌ها رو هم پس میزنم چون نمیخوام آدم‌های ارزون برام خیلی گرون تموم شن، و سعی میکنم دایره ارتباطم رو کوچیک نگه دارم و آدم‌هایی رو کنار خودم داشته باشم که هدف دارن، کنارشون آرامش دارم و میدونم که میشه بهشون اعتماد کرد.

اتفاقا اون چیزی که آدم‌هارو از هم متمایز می‌کنه همون فرصتی هست که بهشون می‌دی. آدم کنار کسی که دوستش داره باگذشت‌تره.

یچیزی‌میگمومیرم:
من دگمه خدافظیه کسایی رو زدم که اگه تو بهشون برسی دیگه هیچی از خدا نمیخوای...

آدما خیلی دیر میرسن، خیلی دیر محبت میکنن، خیلی دیر میفهمنت، خیلی دیر پشیمون میشن، و دقیقا بین همین فاصله‌هاست که از چشمت میفتن و دیگه هیچوقت بهشون حسی پیدا نمیکنی.