‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‏همیشه قبل از بحث با هر کسی دو تا سوال از خودتون بپرسید ، کجای زندگیشم؟ کجای زندگیمه؟
اگه جواب "هیچ جا" بود بحث بیخود نکنید .


. .

اگر از من بپرسید
"به موقع دست برداشتن"
بزرگترین مهارتی است که آدمیزاد باید یاد بگیره

چه زیبا میگه حسین پناهی:
اگر وقت نداری حالم را بپرسی درک میکنم.
اگر وقت نداری با من صحبت کنی،درک میکنم
اگر وقت نداری مرا ببینی. درک میکنم....
آما اگر بعد از تمام اینها دیگر دوستت نداشتم
اینبار نوبت توست که درکم کنی!

امیدوارم توی شرایطی قرار نگیرید که ۲۴ ساعت شبانه‌ روز از خودتون بپرسید “ مگه من چیکار کرده بودم؟”.

آدمی که واقعاً دوستت داشته باشه، باعث نمی‌شه تو از خودت بپرسی که دوستت داره یا نه!

تنها موهبتی که ۳۸ سالگی واسم داشته اینه که وقتی میرم دیت تو ده دقیقه‌ی اول تشخیص میدم رابطه‌ای شکل میگیره یا نه. شاید بپرسین چطوری؟ که باید بگم از حالت چشم‌ها. چشم‌ها نمیتونن دروغ بگن.

مثلا ببینیش، ازش بپرسی تو که فکر میکردی اگه من رو ول کنی بری حالت بهتر میشه، بهتر شدی؟

همیشه قبل از بحث با هر کسی
دو تا سوال از خودتون بپرسین؛

کجایِ زندگیشم ؟
کجایِ زندگیمه ؟

اگه جواب "هیچ جا" بود
بحثِ بیخود نکنین!

اگه ازم بپرسی چطوری اینقد قوی شدی؟؟
بهت میگم اون آدمی که من بهش نیاز داشتم بهم یاد داد که من به هیشکی نیاز ندارم...

من برای همه دنیا «خوبم، مرسی» هستم، اما توبیا حالم رو بپرس، بذار بهت بگم «وقتی که با تو حرف میزنم خوب خوبم!»
‏بقیه موقعها؟ بقیه موقعها هم صبر میکنم تا تو بیای حالم رو بپرسی!