مسیر شفا گرفتن از دل تجربیات دردناک میاد.

‏یک جمله‌ای که در چندسال اخیر به ادبیاتم اضافه شد “دوست ندارم در موردش حرف بزنم” بوده.
جمله‌ی کاربردی و صادقانه‌ای هست.
بهتر از صد تا دروغ و توجیه و آسمون ریسمون. بهتون توصیه می‌کنم.

I am grateful for all the lessons and thankful for all my experiences.

من از همه ی درس ها و تجربیاتم سپاسگزارم .

استاد گلشیری تو یکی از کتاب‌هاش نقل به مضمون نوشته بود: «بابا من اصلا زن گرفتم که وقتی شب میرسم خونه براش خاطرات زندگیم رو بگم.»
و من باهاش موافقم. اشتیاق به قصه‌ی دیگری٬ مقدمه خلق قصه‌های تازه است.
یکی از بزرگ‌ترین حسن‌های ادبیات همین که تمرین می‌کنیم شنونده قصه باشیم.

نه دیگه عزیزم، وقتی خیلی وقته از آخرین ارتباطمون گذشته، دیگه نمیتونی با همون لحن و ادبیات قدیم پیام بدی.

اگه میتونستیم تجربیاتمونو به بهائی که براشون دادیم بفروشیم، هممون ثروتمند میشدیم.

Smart people learn from everything and everyone, average people from their experiences and stupid people already have all the answers.

آدمای باهوش از همه چیز و همه کس یاد میگیرن،آدمای متوسط از تجربیاتشون درس میگیرن و آدمای احمق از قبل همه ی جوابارو دارن.

اونجا که عارف میخونه:
"حتی بدیات، بخشیدنی بود"

نظر خودشه!
وگرنه از نظر من، حتی خوبیاتم
پشتش یه نقشه ای بوده...

تجربه بهم نشون داد آدم هرچقدر که سنش میره بالا و تجربیات عاطفی متفاوتی رو از سر میگذرونه اگر عاقل باشه به رابطه‌ی بهتری میرسه.
فقط کافیه از نقش قربانی خارج بشه اشتباهاتش رو ببینه و بپذیره و تغییر کنه اون‌وقت یه جایی به اون ارتباطی میرسه که همه جوره حالشو خوب میکنه.

من لبخندت رو میبینم، نه به هم ریختگی دندون هات رو. ناراحتیتو‌ میبینم، نه خط اخمت رو. نفس کشیدنت کنار خودم رو میبینم، نه قوز دماغت رو. انگشت های زیبات رو میبینم، نه خشکی دستات رو. من خوبیات رو جوری میپرستم که ویژگی های پایین ترت جایی تو قلبم ندارن. جوری دوستت دارم که هیچکس تاحالا نداشته.