دوست دارم بعضی از آدمایِ زندگیمو از تو گوشی بکشم بیرون سرمو بذارم رویِ شونه‌شون و بگم حیف نیست تو انقدر دوری؟ حیف نیست من هر روز نمی‌بینمت و حرفای دلمو بهت نمیزنم؟ حیف نیست من بغلت ازم دور باشه؟

زندگی ادامه داره، آدم‌ها میان و میرن، ولی تو همیشه باید خودت رو نگه داری
و قدر خودت رو بدونی. گاهی لازمه ک دردش رو حس کنی
ولی آخرش می‌بینی ک از دل این سختی‌ها ی ادم قوی‌تر بیرون میاد...

تو حرفت رو میزنی و میری و این منم که باید میون جنگ، خودم و تیکه‌های شکسته‌‌ام رو جمع کنم و خودم رو بغل کنم و به خودم بگم تقصیر تو نبود اگه مورد نامهربونی قرار گرفتی و باید ادامه بدی چون اون بیرون برخلاف حال تو زندگی بدجوری جریان داره.

بعضی روزهام هیچ اتفاقی نیوفتاده، ولی دلت میخواد غمگین باشی، دلت میخواد کمتر حرف بزنی، بیشتر خیره بشی، کمتر بیرون بری، بیشتر تنهایی وقت بگذرونی، تا خود صبح رو یه موسیقی غمگین قفلی بزنی و به رفتن کسی که شاید هیچوقت تو زندگیت نبوده فکر کنی و ریز ریز اشک بریزی، بعضی روزها انگار آدم وظیفه خودش میدونه تموم غم دنیا رو به دوش بکشه.

خدایا بهم ندادیش و گفتی قسمت نیست، حداقل مهرش رو هم از دلم بیرون کن.

𝑫𝒐𝒏'𝒕 𝒇𝒐𝒓𝒈𝒆𝒕 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒚𝒐𝒖'𝒓𝒆 𝒂 𝒉𝒖𝒎𝒂𝒏. 𝑰𝒕'𝒔 𝒐𝒌𝒂𝒚 𝒕𝒐 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒂 𝒎𝒆𝒍𝒕 𝒅𝒐𝒘𝒏. 𝑱𝒖𝒔𝒕 𝒅𝒐𝒏'𝒕 𝒖𝒏𝒑𝒂𝒄𝒌 𝒂𝒏𝒅 𝒍𝒊𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆. 𝑪𝒓𝒚 𝒊𝒕 𝒐𝒖𝒕 𝒂𝒏𝒅 𝒕𝒉𝒆𝒏 𝒓𝒆𝒇𝒐𝒄𝒖𝒔 𝒐𝒏 𝒘𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒚𝒐𝒖 𝒂𝒓𝒆 𝒉𝒆𝒂𝒅𝒆𝒅

یادت نره که تو یه انسانی ، طبیعیه که‌ کم بیاری و جا بزنی ، فقط جوری نباشه که زانوی غم بغل بگیری و یه گوشه توی لاک خودت بری ، هر چی تو دلت هست رو بریز بیرون و دوباره روی مسیری که برات رقم خورده تمرکز کن .️🏻.

‏من دیوونه ی رفتارای یهوییم،
عکس یهویی، بغل یهویی، بوس یهویی، بیرون رفتنا و سفرای یهویی، Videomassage یهویی، گل یهویی، کادوی یهویی:))

از انرژی زنانه‌ام در این حد بگم که وقتی از خونه بیرون میرم مامانم نمیگه مراقب خودت باش، میگه با کسی کار نداشته باش.

شاید اگه میفهمیدی که فقط جواب زنگ‌های تو رو میدم، فقط پیام‌های تو رو زود سین میکنم، فقط دوست دارم با تو بیرون برم، فقط با تو مهربونم، فقط به تو فکر میکنم و فقط منتظر توام، بیشتر قدرم رو میدونستی.

کارد بزنی ازم اضطراب و تپش قلب میریزه بیرون.