وقتی یه رابطه ای تموم میشه،زمان مشخص میکنه که‌کی از دست داده و کی نجات پیدا کرده.

‏نوشته بود:
هر جا نشد
هرجا کم آوردید
هر جا نخواستید
هر جا خسته شدید
هیچ عیبی نداره که تمومش کنید
اما "حرمت" همدیگه رو نگه دارید
"حرمت" خیلی مهمه.

یه وقت‌هایی آدم ته دلش غصه میخوره چون دوست داره به طرف بگه ببین نکن، دوست داشتنم داره تموم میشه ببین تو رو خدا اینطوری نکن قلبم رو تیکه پاره نکن، دارم میرما، ولی نمیتونه.

اگه بخوام واست مثال بزنم، مثلا من یه دریا دوست داشتم و تو هر بار با یه لیوان این دریا رو خالیش کردی، الان خشک شده، تمومش کردی، خیالت راحت شد؟

‏داشتن امنیت عاطفی تو روابط خیلی مهمه، اینکه حتی وسط بدترین بحث‌ها و دعواها، هر دو طرف میدونید که قرار نیست ترک بشید و بعدش همه چیز تموم بشه.

من توانایی این رو ندارم که نزارم درد بکشی و نزارم کسی ناراحتت کنه و اینکه میبینم هیچ کاری از دستم برنمیاد واسم زجرآوره، این توانایی رو دارم که به اندازه‌ تموم ثانیه‌هایی که باید کنارت باشم و نیستم از خودم متنفر باشم، من در مقابل این دوست داشتن مسئولم و باید رنجش رو بکشم.

خیلیا
تموم
میشن
برای
آدم،
بدون
حتی
یه
خداحافظی!

رسیدن به بیخیالی، مخصوصا بعد از یه مدت که تموم ذهنت درگیرش بوده، حس بی‌نظیریه.

کاش میتونستم قلبم رو بخاطر تموم دردهایی که داره تحمل میکنه بغل کنم🫀

‏چه حوصله‌ای دارین برای تلافی و...
محمود درویش خیلی قشنگ میگه
«همین مجازات تو را بس که من دیگر تو را آنطور که می‌دیدم، نمی‌بینم!»
تموم شد و رفت!