ناراحتی فقط خواب رو از من نگرفته، چشمام رو اشکی کرده، اشتهام رو کور کرده، خنده‌هام رو ازم گرفته، اعصابم رو ضعیف کرده، من تموم شدم.

تا یه سنی فکر میکنی بابا اشتباه کرده بعدتر میگی نه مامان کم گذاشت، اما وقتی واقعا بزرگ میشی میفهمی هیچ کدوم بلد نبودن چی درسته، هر دو با زخم‌های خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه اون جنگ ناتموم، از یجایی به بعد تقصیر اون‌ها نیست تصمیم با توعه زخم‌ها رو ادامه بدی یا درمانشون کنی.

هیچوقت تا حالا با همچین ورژنی از خودم
که بعد از کلی صبوری، یهو تو یک لحظه،
تمومِ چیزایی که با چنگ و دندون نگهشون
داشته بودم و رها کنم و برم، روبرو نشده
بودم.

کاش زندگیم همون جایی که باهات خوشحال بودم و خیلی دوستم داشتی تموم میشد.

‏هیچ پسری
تاکید می‌کنم هیچ پسری تا جایگزین پیدا نکنه باهات سرد نمیشه و رابطه رو تموم نمی‌کنه.

‏خیلی تلخه ..
آدما دیگه حتی خداحافظی هم نمی‌کنن
دست از مسیج دادن میکشن و همه‌ چی همون‌جا تموم می‌شه ..

آدم‌‌ در بزرگسالی یاد میگیره که گاهی دوستی‌ها منقضی میشن. تقصیر کسی هم نیست.
انگار عمرش تموم میشه و یواش‌یواش میمیره، بدون اینکه دلخوری‌ای پیش اومده باشه.

تمومش شدن دوست صمیمی اینجوریه حتی بعد سالها ردی ازش تو زندگیت هست و میمونه:)

ʸᵒᵘ ᵈᵒⁿᵗ ʷᵃˢʰ ᵖᵃᵖᵉʳ ᵗᵒʷᵉˡˢ
ˢᵒᵐᵉ ᵗʰⁱⁿᵍˢ ᵍᵉᵗ ᵒˡᵈ, ʸᵒᵘ ʰᵃᵛᵉ ᵗᵒ ᵗʰʳᵒʷ ᵗʰᵉᵐ ᵃʷᵃʸ.
آدم دستمال کاغذی رو نمیشوره
یه چیزایی تموم شدس، بنداز بره دور!

فرصت دوباره ، بی‌حرمتی به تموم رنج‌هاییه که کشیدی.️🏻