آدم‌ها هیچوقت از بین نمیرن، اون‌ها تبدیل میشن به یه سری حس مثل خشم، تنفر، دل‌زدگی، دل‌مردگی، حسرت یا شایدم بغض.

من تو رو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجامش میدادم، تو ازم متنفر میشدی.

باید اعتراف کنم من حتی تو ارتباط با خودمم تاکسیکم، یه روز عاشق خودمم یه روز از خودم متنفرم.

تو برای من مهمی و من بهت اهمیت می‌دم؛ منظورم این نیست که به بعضی از جنبه های تو اهمیت می‌دم یا فقط وقتی حالت خوبه دوست دارم. من همیشه و توی هر حالتی می‌خوامت. وقتی خوبی، وقتی بدی یا حتی وقتی میانه ی این دو قرار داری. من بخش های تاریک تورو هم می‌پرستم. دوست دارم بدونی توی هر شرایطی کنارت می‌مونم و موقع هایی که از خودت متنفری من جای جفتمون دوست دارم.

متنفرم از کسایی که حساسیت هات رو میدونن ولی از عمد روش پا میذارن.

‏دلیل تنفر بعضیا ازت اینه که بارها خودشو با تو مقایسه کرده و هر بار باخته....

خب باشه دوباره از اول بگو چی شد که ازم متنفر شدی؟

گاهی ممکنه از خودمون متنفر بشیم ، نه به دلیل بد بودنمون ، چون زیاد از حد تلاش کردیم خوب بمونیم بین انسان هایی که‌ خوبی رو له میکنن :)

♡

One day you’re going to remember me and how much I loved you ...
then you’re gonna hate yourself for letting me go.

یک روز مرا به یادخواهی آورد که چقدر دوستت داشتم ...
پس از خودت متنفر خواهی شد که گذاشتی برم.

- هنوزم ازم متنفری؟
مثل همیشه
- خیلی هم خوب :)

♡