به تماشای خود بودم و دیدم که چه بی‌رحمانه تنهاست و به ناچار قوی.

دیدی یه خونه وقتی خالی میشه
چقدر غمگین و بی پناه میشه؟
آدمیزاد هم بدون بعضی آدمها
همینقدر بی پناه و تنهاست…

درست همین جایی که سهراب سپهری گفته:
من به آمار زمین مشکوکم
اگر این سطح پر از آدم هاست
پس چرا این همه دل ها تنهاست...؟!

می‌دانست که در برابر جهان
به این بزرگی تنهاست خوابید

- رضا براهنی

♡

در لحظه‌‌ی خاصی از درد هیچ‌کس نمی‌تواند کاری برای آدمی انجام دهد.
‏رنج همیشه تنهاست.»

#آلبر_کامو


. .

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد، بیشتر تنهاست.

جایی دورتر از خودم ایستاده‌ام به تماشای کسی که جای من زندگی می‌کند؛


چه بی‌رحمانه تنهاست و
چه به ناچار قوی...

توی این وضعیتی که امید به زندگی توی نوسان ناجوری افتاده و فکرِ بلاتکلیفی هر لحظه به آدم هجوم میاره، اگر کسی هست که دوستش داری، توی ساعات مختلف روز با صدای بلند این دوست داشتن رو بهش یادآوری کن تا قلبش گرم بشه تا احساس نکنه تنهاست وسط این همه مشکلات تا دلیل داشته باشه واسه محکم وایسادن و جا نزدن. بهش بگو :
ببین...کم نیاریا؛ من هستم ...دوستت دارم
بهش بگو:
تو دلیلِ منی واسه ادامه دادن ...
یه دلیلِ محکم، عمیق و ماندگار ...

#علی_سلطانی

‏و خاطره‌ای از استاد عزیزم عباس معروفی که می‌گفت:

اگر جایگاهی در زندگی کسی داشته باشی، او هرگز در برابر دیگران وانمود نمی‌کند که تنهاست.

این روزها دائماً یاد این نامه‌ی فروغ فرخزاد به پرویز شاپور میفتم که می‌گفت:

‏«گاهی‌ اوقات از خودم می‌پرسم که برای چه زنده‌ام.
زندگی وقتی خالی از عشق و نوازش بود، وقتی چشم‌های مردی با محبّتی سرشار پیوسته نگران انسان نبود، وقتی انسان احساس کرد که تنهاست به چه درد می‌خورد؟»