تو رو بخوام تو یه جمله توصیف کنم، کلمه ها گم میشن میون تموم صفتای قشنگی که داری. تو اولین من بودی و اولین ها همیشه جور دیگه ای به زندگی آدم جون میبخشن و به دل میشینن. درست وقتی اومدی که از همیشه بیشتر خسته بودم و وقتی دیدمت فهمیدم معیار و معادله توی عشق جواب نیست. کافیه آدم خودتو برای اولین بار ملاقات کنی تا ببینی چطور رویاهات شکل اونو به خودش میگیره. من احساس امنیت به خودمو مثل باد برای نیزارها آسمون برای ابرها و دلربایی برای شعرها همیشه و همه جا با خودم دارم. من به خودم قول رسیدن به تو رو دادم. تو باید منی.

عشق همینه که یه خری که دوستش نداری افتاده دنبالت، در حالی که خودت دنبال یه گاوی که نمیخوادت میری، بهتر از این نمیتونم این باغ وحش رو توصیف کنم.

تو مثل لحظه‌ای هستی که شب، خودش رو فراموش می‌کنه و ماه رو بغل می‌گیره...
نه از جنس نور، نه از جنس سایه—تو از جنس آرامشی که هیچ واژه‌ای بلد نیست توصیفش کنه .

نمیدانم چطور توصیفَش کنم؛
برایم چون باران بود به لب های تشنه . .!

فرقی نمیکنه دیگران من رو چطور توصیف کنن، کسایی که واقعا من رو میشناسن همیشه دوستم دارن.

جوری که یه شاعر از چشم افتادگی رو توصیف می‌کنه:

هیچکس
به اندازه زمانی که دیگری را توصیف میکند، شخصیت خود را فاش نمی‌سازد!!

هیجان فوق‌العاده‌‌ی لحظه‌ی بهم رسیدن رو هوشنگ ابتهاج خیلی قشنگ توصیف کرده :

آمدمت که بنگرم ، گریه نمی‌دهد امان .️

♡

نیازی نیست برای توصیف بزرگواری یک خانم ، او را تشبیه به مرد یا شیر کنیم‌
او به سادگی یک زن است ، باشکوه 🤍

♡

خواستم بگم تا ابد دوست دارم
دیدم این جمله خیلی قشنگ توصیفش کرده:

بعد از مرگم
اگر نسیمی شانه‌ات را لرزاند
بدان منم که هنوز دوستت دارم .. 🤍