‏کمالگرایی کارش همینه؛
ازت میخواد فقط بدویی!
هر وقت هم که وایسی
با شلاق احساس گناه و عقب ماندگی
و توهم اینکه باید بهتر از چیزی که هستی، باشی
میاد سراغت!

مخلص کلام اینکه
پیشرفت با کمالگرایی فرق می کنه
کمالگرایی باعث میشه از دستاوردات لذت نبری!


. .

یک جا خونده بودم:
یک آدم پفیوز، تمام سعی‌اش را می کند که توهمیشه خیال کنی گند زده ای.

و قسم به لحظاتی که تمام توان و تحملت
به پایان رسیده بود، اما تو دوباره دوام می‌آوردی.
و قسم به تمام لحظاتی که قلبت از شدت اندوه فشرده شده بود، اما لبخندهایت را دریغ نمی‌کردی.
قسم به تمام لحظه‌هایی که نیاز داشتی کسی کنارت باشد، اما هیچ‌کس را جز خودت نیافتی.
تو به ‌اندازه تمام آن لحظه ها، سبز خواهی شد و جوانه خواهی زد، جوری که انگار آن روزهای تلخ، توهمی بیش نبوده‌اند.

میل به دوست داشته شدن آخرین توهم است، رهایش کن و آزاد باش.

آن‌جا که زنی با موهای آشفته و لبخند غمگین
بر سنگفرش‌های باران‌خورده‌ی شهر، راه می‌رود و در ذهنش شعری بی‌قافیه را زمزمه می‌کند.
و آنجا که مردی، پشت پنجره‌ی مه‌گرفته اتاقش، دستی لرزان بر چهره‌اش می‌کشد،
آرام در سکوت به سیگارش پک می‌زند و
دخان سیگارش را در آغوش نیستی رها می‌کند.
جایی‌ست که شاید هردو فکر می‌کنند
نجات‌شان در گریز است
اما این فکر تنها توهمی بیش نیست.
رفتن، تنها شکل دیگری از ماندن در تنهایی‌ست.
هیچ چیز و ‌هیچ‌کس نمی‌تواند
تنهایی بی‌انتهای‌شان را پر کند.


#رامین_وهاب_راوی

شد، شد، نشد سکوت میکنم، پشت سرم رهاش میکنم و فاصله میگیرم، اونقدر دور میشم که وجود داشتنش توهم و خیال به نظر بیاد.

آدما هیچ‌جا به همدیگه تعهد ندادن که همیشه طبق انتظار هم باشن، این توهم آدمه. هرچی تمرین کنیم آماده‌ی پاسخ‌های متفاوت‌تر از سمت بقیه باشیم بهتره و کمتر به خودمون و دیگران‌ آسیب می‌زنیم.

از این عصبانی نباش که چرا بقیه قدر ارزش و محبت تورو نمیدونن، خیلی از مواقع ما به اندازه ی شخصیت خودمون کسی رو تحویل میگیریم نه به اندازه ی ظرفیت اون شخص."
بعضی از آدم ها رو بزرگشون کنی لبریز میشن و توهم خود بزرگ بینی در درونشون ایجاد میشه.
دست به قد و اندازه ی آدم ها نزنید.

گاهی انسان ها نمی‌خواهند واقعیت‌ها را بشنوند ، چون واقعیت همه‌ی توهم های آن ها را از میان می برد.

و قسم به تمام لحظه هایی که اشک ریختی و شکستی؛
قسم به تمام لحظه هایی که درونت آشوب بود ولی لبخند می‌زدی؛
قسم به تمام لحظه هایی که نیاز داشتی کسی کنارت باشد اما هیچ کس را جز خودت نیافتی؛
به اندازه ی تمام آن لحظه ها، جان خواهی گرفت، از ته دل خواهی خندید و زنده خواهی شد، جوری که فکر می‌کنی روزهای غم توهمی بیش نبوده است.