خستگی فکری آدما رو
بیشتر از خستگی جسمی اذیت میکنه!!!


. .

ما خودمان را با افرادی مقایسه می کنیم که به هیچ نحو هیچ ارتباطی با ما ندارند، در نتیجه خودمان را از آنچه هستیم کوچکتر احساس می کنیم. البته، می توان به شیوه ایی عقلانی با این تاثیر مقابله کرد - اما ما این کار را نمی کنیم.
عواقب عاطفی واقعی هستند و تغییرات جسمی و هورمونی در پی دارند.
سطح استرس ما بالا می رود، سطح سروتونین مان کاهش می یابد. سرمان را پایین می اندازیم و نومید پاهای سستمان را دنبال خودمان می کشیم.
زندگی را از اینکه هست برای خودمان سخت تر می کنیم. دیگر وقتش رسیده که کنار بکشیم. از مصرف ابلهانه رسانه های خبری و رقابت بیهوده بر سر کسب منزلت کنار بکشیم.

#رولف_دوبلی

جسمی هیچ جایی نمیرم،
ولی مُخم رفته تعطیلات :)

.࿐

. کپشن خاص .

یک "ایدز" جسمی داریم
که در اثرِ رابطه های زیاد و کنترل نشده اتفاق میافتد!
و یک "ایدز" روحی
که در اثرِ تعدد رابطه ها ایجاد میشود
شاید تن ندهیم،
اما مدام در حالِ دل دادنیم...
ایدز نگیریم
#علی_قاضی_نظام

نصف مشکلات روحی و جسمی خانواده های ایرانی از فرهنگ حالا مردم چی میگن پشت سرمون نشأت میگیره

خستگی فکری آدما رو
بیشتر از خستگی جسمی اذیت میکنه!!!


. .

گاهی هم به خودت سر بزن!
حالِ چشمهایت را بپرس و دستی به سر و روی احساست بکش؛
رو به روی آیینه بایست و تمام تنهایی ات را محکم در آغوش بگیر وَ با صدای بلند به خودت بگو که "تو" تنها داراییِ من هستی؛
بگو که با همه ی کاستی های جسمی و روحی ، تو را بی بهانه و عاشقانه دوست دارم !
برای خودت وقت بگذار ، با مهربانی دستت را بگیر و به هوای آزاد ببر . نگذار احساس تنهایی کنی ، نگذار ابرهای سیاه، چشمهایت را از پا دربیاورد...
مطمئن باش
هرگز کسی دلسوزتر از تو
نسبت به تو پیدا نخواهد شد!

گاهی هم به خـودت سـر بزن!
حالِ چشمهایت را بپرس و دستی به سر و روے احساست بڪش
رو به روےآیینه بایست و تمام تنهاییـت
را محڪم در آغوش بگیر و با صداے بلند
به خودت بگو ڪه توتنها دارایـیِ من
هستی؛
بگو ڪه با همـه ے ڪاستی هاے جسمی
و روحی، تو را بی بهانه و عاشـقانه
دوسـت دارم!
براے خودت وقت بگذار،با مهربانـی
دستت را بگیر و به هواے آزاد ببر
نگذار احسـاس تنهایی ڪنی ، نگذار
ابرهاے سیاه، چشـم هایت را از پا
دربیـاورد...
مطمئـن باش
هرگز ڪسی دلسوزتر از تـو
نسبت به تو پیدا نخواهد شـد!

(مینا آقازاده)

دوستت دارم و دیوانه ی چشمان توام
مثل یک کلبه ی ویران شده ویران توام

دوستت دارم و از گفته ی خود خوشحالم
گفته ام عاشقم و واله و حیران توام

دوستت دارم و عاشق به دو ابروی توام
مثل جسمی تویی و من به مثل جان توام

دوستت دارم و رسوای جهانم ز رخت
تو شهنشاهی و من حاجب و دربان توام

دوستت دارم و مهرت به دلم جا کرده
تو چو ابری و خودم بارش باران توام

اگر دو برادر همسان را به مدت سه سال هر روز به بدترین شکل کتک بزنند و به اولی بگویید کتک خوردنش جزئی از یک تمرین ورزشی است و به دومی هیچ دلیلی برای کتک خوردنش ارائه ندهید، برادر اول بعد از سه سال به ورزشکاری قوی و با اعتماد به نفس بالا، و برادر دوم به انسانی حقیر و سرشار از عقده‌ها و کینه‌ها تبدیل می شود.
کتک خوردن و رنج برای هر دو یکسان است، اما تفاوت در حکمتی است که می تواند به رنج کشیدن‌ «معنا» بخشد. یکی به امید روزهای بهتر رنج می کشد و دیگری با هر ضربه خرُدتر و حقیرتر می شود.
اینکه چگونه با سختی‌ها و مشقت‌های زندگی کنار بیاییم و به آن‌ها واکنش نشان دهیم، نهایتاً محصول یک «تصمیم شخصی» است.
می‌توانیم تصمیم بگیریم به سختی‌ها و مصائب اجتناب‌ناپذیر زندگی از منظر «معنا و حکمت» نگاه کنیم تا در پسِ هر ضربهٔ روحی و هر لطمهٔ جسمی تنومندتر، مقاوم‌تر و آگاه‌تر بیرون بیاییم یا اینکه تصمیم بگیریم در بهترین حالت یک «قربانی منفعل» با حیاتی پر از غم باشیم...

"ویکتور فرانکل"