خسته نبودم فقط دیگه ارزش جنگیدن نداشت.

من میخواستم تو همه‌ی ”نمیشه“ های خودت رو حل‌ کنی ولی خب شاید جون جنگیدن نداشتی..

اگه من نتونم بشینم کنارت و بگم چقدر از این دنیا متنفرم، چقدر زخمی و خسته‌م از جنگیدن و تو با بغلت آرومم نکنی، بودنمون کنار هم دیگه به چه دردی می‌خوره؟

جنگیدن، جنگیدن، جنگیدن، من از جنگیدن تا سر حد مرگ برای به دست آوردن هر چیز، حتی چیزهای بسیار کوچک، خسته‌ام.

بعضی ها میگویند:
دنیا جایِ خوبیست و ارزش جنگیدن دارد.
اما من فقط با قسمت دومِ آن موافقم!
دنیا جایِ بدیست، اما ارزش جنگیدن دارد.

"ارنست همینگوی"


. .

‏گاهی خستگی ما فقط از کار و تلاش نیست؛
از جنگیدن با واقعیت‌هایی میاد که امیدی به تغییرشون نداریم.
روانشناسان به این وضعیت میگن "خستگیِ امید" (Hope Fatigue)؛ حالتی که حالا با یک استراحت ساده ازبین نمی‌ره



. .

تو زندگی دنبال پسری باشید که عرضه داشته باشه، واسه پیشقدم شدن، واسه به دست آوردن، واسه جنگیدن، نگه داشتن، عرضه واقعا مهم‌ترین چیزه.

و در نهایت هر چیزی تا یه حدی ارزش جنگیدن داره.

خسته از صبوری بیش از حد،
خسته از ایستادگی بالاتر از توان،
و خسته از‌جنگیدن بی پایان.

از حُریت تا خریت فاصله ای نیست؛
زیادند حر ها و خر هایی که در هر لباسی و با هر ژستی، ظاهر میشوند!
کسی از سرانجامِ خودش خبر ندارد
زیاد گولِ منم منم های خودتان و دیگری را نخورید گاهی در یک لحظه با یک انتخاب، کاملا بی مقدمه یا خر می مانی یا حر میشوی!
سوال اینجاست
آیا آنقدر از خریت فاصله داریم که حُر ها را ببخشیم؟!
"آزاده بودن" چیز خیلی خوبی ست؛
برای قومی که فکر کنند
نه ژست و ادا، نه جَهیدن و جنگیدنِ خالی و بیهوده!
کاش هر چه هستیم و نیستیم به قول حسین لااقل آزاده باشیم!