چهارمین جشنواره بین‌المللی «همام»

.️در آستانه‌ی آغاز چهارمین جشنواره‌ی بین‌المللی «همام»، نگاهی دوباره می‌اندازیم به خاطرات ماندگار دوره‌های پیشین؛ لحظه‌هایی سرشار از شور، هنر و هم دلی جهانی. جایی که دل‌ها یکی شدند تا از مرزها عبور کنند و زیبایی را فریاد بزنند.

.با ما همراه باشید، تا در مسیر چهارمین فصل همام، دوباره شکوه هنر را از نو تجربه کنیم...

۱ الی ۷ آبان ۱۴۰۴
تهران - فرهنگستان هنر
ساعت بازدید: ۱۵ الی ۲۰

در انتهای هر خداحافظی، سلامی پنهان است
به جهانی دیگر، شاید آنجا، ما ساز زدیم و زندگی رقصید!

پیدات میکنم، در مهر دیگر، در پاییز دیگر، در جهانی دیگر :)

‏مولانا حسودانه می‌پرسد: «جانِ جهان! دوش کجا بوده‌ای؟» بعد خودش را دلداری می‌دهد: «در دل ما بوده‌ای». بعد سعی می‌کند دلِ محبوب را نرم کند: «آه که من دوش چه‌سان بوده‌ام!» و باز حسادت هجوم می‌آورد: «آه که تو دوش که‌ را بوده‌ای!» و دوباره خودش را دلداری می‌دهد: «در آغوش قبا بوده‌ای.»


. .

آنکس که به چهره بوستانی‌است، تویی
وانکس که به غمزه دلستانی‌است، تویی
آنکس که ملامت جهان‌است، منم
وانکس که قیامت جهانی‌است، تویی

‏قسمت ناراحت‌کننده‌ قطع ارتباط اینه که میدونی بقیه بهش پیام میدن ولی تو نمیتونی پیام بدی، میدونی بقیه هنوز تو زندگیش جریان دارن ولی تو جریان نداری، میدونی بقیه خیلی وقت‌ها میبیننش ولی تو نمیبینی، تو مردی، و اینطوریه که به تمام جهان حسادت میکنی.

کسی چه می‌دانست که ما چند بار تلاش کردیم روحمان را زیبا نگه داریم!
وقتی که جهان فقط به ما زخم زد.

من بی تو در غریب‌ترین شهر عالمم
بی من تو در کجای جهانی که نیستی؟!

من آدمِ بدی نیستم...
همین که سرم به کار خودم گرم است و کاری به جهان هیچ‌کس ندارم،
همین که آنقدر مشغولیت فکری دارم که ذهن و افکارم برای حواشی و مسائل پوچ و دشمنی‌ها کفاف نمی‌دهد،
همین که لبخند و مهربانی را از آدم‌ها دریغ نمی‌کنم.
همین که تلاش می‌کنم به قدر دامنه‌ی تاثیر خودم، سازنده و کارآمد و مفید باشم.
همین که در عمق بی‌رحمی روزگار، هنوز هم کودکانه می‌خندم و کودکانه می‌بخشم و کودکانه ذوق می‌کنم؛
نه که خوب باشم اما،
من آدم‌ بدی نیستم...

می‌ بوسمت پرنده‌یِ کوچکم
بخواب و تصور کن که هیچ‌چیز
در جهان واقعیت ندارد
جُز صلح و عشق

- کیمیا رجبی